Mijn nieuwe vliegmachine

De eerste en moeilijkste week van mijn revalidatie zit erop. Of is dit een voorbarig statement? Na 5 moeilijke dagen van stilzitten, voet omhoog en ijs erop kan ik eindelijk terug "bewegen"...
Maar geduld is hier troef. Mijn voet is nog steeds gezwollen en de blauwe plekken zijn duidelijk voelbaar zodanig dat zelfs de lichtste druk pijn doet.

Mijn "lefty", nickname van mijn vliegmachine, officieel heet dat a "roll-a-bout", maakt mijn leven echt een stuk gemakkelijker. Ik kan er vlug mee door het huis vliegen, maar geen paniek, zie je die handrem op de foto?

Op 11 mei gaan de draadjes eruit en rond 24 mei, een maand na de operatie de 2,5 cm lange pin. Van pinnen de laatste tijd geen gebrek: zie geval Gauthier.

1ste verduidelijking: pinnen voel je niet zitten, gelukkig maar!

2de verduidelijking: die tijdelijke pin in mijn kleine teen is een extraatje (rechtzetting) bovenop de gewone operatie. In mijn grote teen zitten 2 titaniumschroeven die erin blijven.

Update middelvinger Gauthier & linkervoet moeke; voetbalseizoen begon op 18 april

Op donderdag 16 april werd de 2de pin uit Gauthier's vinger verwijderd. Deze was maar liefst 3,5 cm lang. Gauthier was heel ontspannen en rustig en had geen pijn. We waren opgelucht toen we op de röntgenfoto een perfect genezen middelvinger zagen. Hij moet wel nog gedurende 2 weken een klein verband dragen en zal er dus pas vanaf woensdag 29 april volledig van af zijn.

Het voetbalseizoen is officieel op 18 april begonnen en we zijn er meteen ingevlogen.

Beide jongens hadden hun 1ste tornooi in Grand Rapids, dat ligt op zo'n 2 uren ten zuidwesten van Midland. Op zaterdagmorgen had Gauthier's team (Midland Fusion 15 Boys) al een wedstrijd die ze verloren met 0-1 door een strafschop. In de namiddag verloren ze hun 2de wedstrijd met 2-3 waar Gauthier scoorde met een strafschop. Op zondagmorgen scoorde hij terug en de wedstrijd eindigde in een gelijk spel 2-2.

Rainier's team (Vardar North '94) won tweemaal op zaterdag, met 9-0 en 4-1. Zondagmorgen was het een thriller. Beide ploegen waren zeer competitief en de arbiter floot de wedstrijd af met 1-1. Dan maar 5' doorspelen, daarna nog 5', maar geen doelpunten. Dus moesten er strafschopppen gegeven worden. Ons team miste er 2, het andere team maar 1. Gevolg: we verloren heel nipt en het was efkes een bittere pil doorslikken. Rainier scoorde ook 2 doelpunten dat weekend: één op zaterdagmorgen en één op zaterdagnamiddag.

Vrijdag 24 april werd ik geopereerd aan de knobbel aan mijn linkervoet. In het Engels heet dat "bunion". Gedurende jaren heb ik al last wanneer ik "sporadisch" geklede schoenen draag en de laatste tijd zelfs in sportschoenen. Mijn grote teen staat in een hoek van 13 graden en ik zit in fase 2, vanaf 16 graden zit je in fase 3 en past geen enkele schoen meer. Nu staan mijn grote en kleine teen rechter dan ze ooit gestaan hebben. Het wordt een lange revalidatie, ik mag gedurende 2 maanden niet gaan wandelen, wel gewoon stappen om boodschappen te doen, fietsen en gewichtjes heffen mag ik al vroeger. Daar kijk ik al naar uit. Maar ik ben heel content dat ik die beslissing nu genomen heb want de pijnen begonnen voor mij persoonlijk ondraaglijk te worden en ik ben te actief en sport te graag om te zeggen "foert".

De operatie is heel vlot verlopen, ik heb voor de minimale lokale verdoving gevraagd en heb dat ook gekregen. Het heeft een goed uur geduurd en voor ik het wist, was ik al thuis (dus in totaal 4u kliniek). Volgende week woensdag heb ik een 1ste check-up en na een goede 2 weken mogen de draadjes er al uit. Ik hou jullie alvast op de hoogte!

Langs deze weg wil ik mijn familie bedanken voor alle goede zorgen, ttz mijn man en 2 zonen en natuurlijk iedereen die aan mij denkt en dat via mail, telefoon, MSN en zelfs bezoekjes laat weten. Dat betekent heel veel voor mij!

Dag 6: Avery Island

Dinsdag 7 april

.

Uit het hotel vertrokken om 7u richting Avery Island waar alle tabasco produkten vandaan komen. We gingen eerst een kijkje nemen in de grote shop maar hadden geen slechter moment kunnen uitpikken. Een groep schoolgaande kinderen was daar ook op bezoek.
Hoe wordt tabasco gemaakt?
De enige plaats ter wereld waar men tabasco maakt is op Avery Island die al van 1818 in handen is van de Avery familie.
Tabasco is een succesvol produkt die in 160 landen wordt verdeeld en in verschillende 21 talen is geschreven.

We bekeken eerst een 8’ durende video over het produktieproces. Op de plantages worden de pepers met de hand geplukt. De arbeiders krijgen als leiddraad “le petit bâton rouge” omdat de paprika’s mooi rood moeten zijn voor de juiste smaak te bekomen. Eens vergaard worden de pepers gemalen in een molen en gekruid met wat zout. Daarna worden ze in tonnen gegoten waarin ze 3 jaar rijpen. In het houten deksel worden een paar grote gaten geboord om het fermentatieproces te vergemakkelijken en er komt een zoutlaag op elke ton. Dat zout komt van de zoutmijn, een natuurlijke bron op het eiland.

Na die 3 jaar voegt men azijn toe. Daarna rijpt het mengsel nog voor 28 dagen vooraleer men de liquide toestand “tabasco” verkrijgt. Lekker pikant, santé...

Dag 5: Garden District Tour - Katrina tour

Maandag 6 april

Vertrokken om 9u voor onze Garden District Tour om 9u30 olv een gids.
Toffe wandeling gemaakt met interessante uitleg over de geschiedenis van de prachtige huizen, wie er woont of woonde. De gids sprak over de verdeling van de stad in 2 delen: uptown, up the river en downtown, down the river. Vrijwel direct bij het eerste huis had ze het over de Greek revival: gelijk aantal pilaren, vensters, kamers langs weerskanten van het huis, een lange hall, mooie lusters, de deur staat in het midden van het huis en langs de zijkant heb je zicht op de tuin.
Vroeger werd de streetcar (tram) door ezels vooruitgetrokken, maar deze zijn omstreeks 1880 door elektrische kabels vervangen.
Het oudste huis dateert van 1838. De eigenaar, een zekere Thomas Toby verkocht zijn huis tijdens de Texaanse Revolutie aan de prominente familie Westfield. In 1840 was er de Golden Time met veel welvaart en prachtige luxueuze huizen. De gemiddelde prijs van een huis rond die tijd was 2.9 milloen dollar. Niet slecht.
Op het kerkhof “Lafayette”, waar meer lokale mensen begraven worden en dat beheerd is door de stad, vertelde de gids ons dat ze voor ze een tweede dode boven de eerste leggen er toch een verteertijd van 1 jaar en 1 dag nodig is. We hebben dan ook veel wall vaults gezien, dat zijn dus graven in een lange muur.
Van 13 tot 16u hebben we de “Katrina Tour” gedaan, een bus bracht ons door de getroffen gebieden.
De gids praatte snel en op den duur werd het heel monotoon. Het was alsof er ergens een cassette aan het afspelen was. Men had ook geen tijd om vragen te stellen, ze ging er maar als een sneltrein van door. Ze klonk enorm verbitterd en gaf dan ook constant de schuld aan de ingenieurs.
Ondanks dit, gaf ze toch gaf enkele rake feiten:
De vorige orkaan die veel schade aanrichtte was Betsy in 1965. Veel New Orleans vermeldden deze.
1,3 van de 1,5 miljoen mensen vluchtten voor Katrina.
75 % van de bevolking is teruggekeerd.
Families zijn van mekaar gescheiden, de meeste armen kunnen gewoon niet terugkeren want ze werden op bussen gezet met een “one way ticket”.
12000 mensen logeerden in de Superdome en kregen daar voedsel en onderdak voor 1 maand.
De meeste mensen hadden 3 weken water in hun huizen waardoor mold onstond.
Het was heel gevaarlijk te leven tussen ratten en slangen die ook redding zochtten op de daken.
Herten liepen van dak tot dak en mensen hadden last van mieren ’s nachts.
In het water was benzine aanwezig, dus mensen die door het water stapten hadden last van blaren en ze moesten 13 dagen wachtten op redding.
Heel veel leegstaande huizen, de meeste huizen werden gemarkeerd met een kruis waarin 911 stond...
Om 18u30 zijn moeke & vake terug gaan dineren in een goed restaurant nl. “Stella”.

Dag 4: St. Louis Cemetery 1 - Cabaldo - Presbytere - Imax Theater

Zondag 5 april

Gewandeld naar St. Louis Cemetery 1, geopend in 1789, om een rondleiding olv een gids te doen om 10 tot 11u 30.
De gids was niet echt interessant, maar we hebben toch iets bijgeleerd, zoals de manier van begraven is totaal anders dan bij ons. Ten eerste begraven ze hier boven de grond en ten tweede blijven ze de doden op dezelfde plaats op mekaar leggen. Ze wachten tot alles vergaan is en zetten er een volgende kist op en zo verder. Als nog niet alles verrot is, halen ze de planken eruit en beginnen terug opnieuw. Deze begraafplaats werd gesloten door een politieagent omdat ze anders bezoek krijgt van clochards en dieven die de metalen kruisen verkopen. We hebben ook kledij gevonden tijdens ons bezoek. Een leuke anecdote was dat de gids van Cajuns afstamde en nog een beetje Frans sprak. Hij kon mijn kennis goed gebruiken bij het vertalen van een Franse tekst op één van de grafzerken.
Indien het verhaal van “Les Acadiens” jullie interesseert, wel klik dan op deze link. Omdat ik deze gebeurtenis in de geschiedenis heel ontroerend vind, heb ik me erin verdiept zodanig ik dit met jullie wil delen.
Om 11u30 was het tijd om te gaan brunchen in “The Court of Two Sisters”, een Jazz Brunch Buffet, een echte aanrader!
Het was een aangename brunch, in openlucht met wat live music op de achtergrond, goede bediening en heel lekker eten, vooral de visgerechten.
Daarna wat rondgewandeld rond Jackon Square en enkele musea bezocht zoals de Cabaldo, de Presbytere en de St. Louis Cathedral.
Jackson Square doet me denken aan Montmartre met het bekende artiestenpleintje “Place du Tertre” waar artiesten een plekje afhuren om hun werk tentoon te stellen. Vooral de “Fleur de Lis” komt overal voor.
Om 15u zijn we naar het Imax Theater gewandeld om de film “Hurricane on the Bayou” mee te pikken. Gedurende 45' krijg je een duidelijk beeld over wat er gebeurde voor en na Katrina, een ontroerende film met prachtige muziek en beelden.
Na de film nog even binnengesprongen in het aquarium voor een klein half uurtje waar we toch nog mooie momenten gefilmd hebben zoals een werknemer die vissen aan het voederen was.
Toen werd het terug tijd om aan te schuiven voor belegde broodjes, de gekende Po-Boys.

Dag 3: Cajun Pride Swamp Tour - Longue Vue House - Audubon Zoo

Zaterdag 4 april

Cajun Pride Swamp Tour gedaan van 9u30 tot 11u30 olv een gids.

Dat was één van de leukste tours die we deden. We zaten op een redelijk grote boot in tof gezelschap. De gids was heel goed, hij vertelde over de cypresbomen die daar in de moerassen kunnen overleven omdat ze niet rotten en bestand zijn tegen termieten. Iedereen maakte kennis met Elvis, een 8maand oude krokodil. Dat beestje bewoog amper, kreeg heel veel kusjes van zijn baasje. Als ze zo klein zijn zien ze er zo lief uit...
Longue Vue House & Gardens bezocht van 12 tot 13u30 olv een gids, het huis is een national landmark.
Audubon Zoo bezocht van 14u45 tot 16u15.

Vlak voor het diner tête-à-tête zijn we nog vlug gaan shoppen in de Dutch Alley bij de artists Co-Op. Gallery waar ik een leuke hoed heb gekocht en ons oog viel op een kader over Café du Monde die natuurlijk al in de keuken staat te blinken. Zie bijgevoegde onderste foto met tussen ons de artiest Kimberly Parker. Po-Boys voor de kids terug van Mothers en Louisiana Bistro voor moeke & vake om 18u30. Op het menu stonden: fried frog legs, alligator gumbo & braised buffalo short ribs en een chocoladetaart met aardbeien & broodpudding met witte chocolade & aardbeien. De chef was een Oostenrijker die al enkele jaren in Chicago gewerkt had.

Dag 2: Aquarium - Café du Monde - French Quarter Tour - Algiers Ferry

Vrijdag 3 april

Vertrokken om 9u45 richting het aquarium of the America's.
Veel volk door schoolgaande jeugd, dus een beetje pech gehad, maar het was een bezoekje waard.

Lunch in het Café du Monde, 18 beignets gedeeld door onze 4 met elk een warme chocomelk.
Daarna nog wat op Jackson Square rondgelopen. In de 4 hoeken staan standbeelden die de 4 seizoenen vertegenwoordigen en in het midden staat een standbeeld van generaal Andrew Jackson, een herdenking van de overwinning van de “Battle of New Orleans” in 1815.

.

Om 13u dan de French Quarter Walk gedaan voor 2u, interessante rondleiding.
Canal street is de scheiding tussen de upper en lower district.
.

Om 15u15 de Algiers Ferry genomen over de Mississippi-rivier.

.

Om 16u de ferry (gratis voor voetgangers) terug genomen omdat in de boekjes nog stond dat de Mardi Gras World zich aan de overkant van de rivier bevond, maar konden wij weten dat het sinds een maand verhuisd was. Vermits we dan ook nog een bus moesten nemen daarnaartoe, besloten dit niet te bezoeken. Trop est trop!
.

Om 16u30 po-boys gaan eten in Mother's, een goed restaurant rechtover ons hotel. Veel volk op spitsuren, file tot buiten gezien vanuit ons hotelkamer.

New Orleans: een mix van culturen, smaken, rijke geschiedenis & jazz

Film “Déjà-vu" bekeken; reisgidsen

aangeschaft zoals “Eyewitness Travel" en als lid van triple A hadden we gratis een tourbook en ook nog wegenkaarten. Power Pass bestellen voor vertrek is handig & voordelig.

Toeristen zijn daar meer dan welkom vooral na Katrina, de terugval was katastrofaal!

.
Foto's links en rechts zijn getrokken op de Oak Alley plantage.

.

Donderdag 2 april

Dow vliegtuig genomen om 6u, tot 9u gevlogen dwz plaatselijke tijd in Lake Jackson = 8u.
Om 8u30 in de gietende regen vertrokken naar New Orleans. File gehad op de US 10, alle auto's moesten de autostrade verlaten door een botsing van 2 vrachtwagens met chemische produkten. Maar 50' verloren, gelukkig vlug kunnen alternatieve routes nemen en de kaart van Texas kwam hier wel erg van pas.
Op ongeveer 1 uur rijden van New Orleans - in Vacherie - hebben we de Oak Alley plantage bezocht om 15u (rondleiding met gids) tot 16u15. Deze plantage is nog steeds een getuige van the Old South's Golden Age en is gebouwd langs de oevers van de Mississippi waar de suikerindustrie enorm succesrijk was.
Eikenbomen zijn 300 jaar oud en kunnen tot 600 jaar oud worden. Ook baby-oaks van 150 jaar aanwezig, veel bloemen gezien: varens, magnoleabomen, hibiscus, vetplanten,...
Een leuke anecdote: de kaars, hoe hoger de kaars stond in de kaarsenhouder, hoe meer de vader de mannelijke partij van zijn dochter apprecieerde en dus hoe langer hij mocht blijven omdat de kaars dan langer brandde.
Vrouwen mochten geen alcohol drinken maar aten peren in de rum, die zullen ook wel gesmaakt hebben! Hoe groter het servies, hoe rijker de familie. De plantage werd het langst bewoond door de familie Stewart die het kochten in 1925, Josephine leefde er tot haar dood in 1972 en toen werd het overgedragen aan het Oak Alley Fonds.

Voor orkaan Katrina kwamen hier ca. 1000 mensen per dag op bezoek. Onmiddellijk na Katrina viel dit terug op 5 à 10. Inmiddels is het terug opgelopen tot ca. 250.
Om 16u30 gaan eten in B&C seafood, redelijk prijzig, toch niet zo geslaagd zoals beweerd, vonden we.
Hotel "Staybridge suites"om 19u 15 ingecheckt, ruime kamers met frigo.
Avondwandeling gemaakt in French Quarter van 1u, voor de 1ste maal geproefd van het bruisende nachtleven. De kids zijn in de hotelkamer gebleven en hebben zich beiden op hun laptop gestort.