The Flume Gorge

Gisteren eindelijk eens rust! Lang geslapen en pas in de namiddag naar Echo Lake geweest om te ontspannen. Rainier heeft als enige gezwommen en beide tieners hebben gevist.

Vandaag hebben we een hele leuke wandeling gedaan in the Flume Gorge. We volgden eerst de Pemigewasset Trail. Dat was een gemakkelijke wandeling van een uur klimmen en een uur dalen. Daarna verkenden we the Flume Gorge. Een 20 minuten durende video in het toeristisch centrum was een mooie afsluiter van deze dag. The Old Man of the Mountain in Franconia Notch State Park zal een blijvende indruk op me nalaten. De oude man van de berg was een rotsformatie bestaande uit 5 granieten richels die deeluitmaakte van Cannon Mountain. Vanuit het noorden gezien leek deze formatie (12m hoog en 8m breed) op het gezicht van een oude man. De "Old Man" werd voor het eerst beschreven in 1805 en werd het symbool van de staat New Hampshire. Als gevolg van natuurlijke erosie stortte de formatie op 13 mei 2003 naar beneden. We lazen krantenartikels over dit gebeuren en zagen de trieste impact op de plaatselijke bevolking. Het gedicht van een zekere Samantha Miller bedroefde me.

The Freedom Trail in Boston

Vanuit ons huisje in New Hampshire is het juist 2u rijden naar Boston, de grootste stad en hoofdstad van de Amerikaanse staat Massachusetts. Het wordt ook beschouwd als de officieuze hoofstad van New England. De hele agglomeratie Groot-Boston, die zich tot in New Hampshire, Rhode Island and Connecticut uitstrekt, telt meer dan 6 miljoen inwoners: de Bostonians. We parkeerden de wagen ondergronds en gingen eerst op zoek naar het toeristencentrum om een kaart van het Freedom Trail te kopen. Deze route is aangegeven door een rode lijn op de trottoirs. Op sommige plaatsen is de rode lijn uit baksteen gevormd. De Freedom Trail is zo'n 4 km lang en begint op de Boston Common, het oudste publieke park in Amerika dat oorspronkelijk gebruikt werd om vee te laten grazen, als legerkamp voor Britse soldaten en als galgenveld. We vertrokken onze wandeling om 11u30 en namen de tijd om foto's te trekken van alle bezienswaardigheden en de info te lezen.

Tegen 15u waren we terug in de ondergrondse parking en gelukkig dat we vroeg vertrokken waren want we hadden veel file op de snelweg.

White Mountain National Forest

Gisteren was het een overgangsdag en was er niet veel te beleven uitgezonderd voor de grensovergang Canada - USA. We reden terug richting Montréal om dan uiteindelijk de grens over te steken via de staten Vermount en dan New Hampshire. Prachtig landschap om door te rijden, een beetje te vergelijken met de Ardennen. Ze lieten ons nog gemakkelijk de grens over, stelden weinig vragen, doorzochten kort de koffer van de wagen en de auto en visum papieren en klaar was Kees. Gelukkig was het een zondag toen we de grens overstaken want de controle is toch wel grondig. We kwamen rond 16u aan en gingen eerst nog wat boodschappen doen 23' verder in de supermarkt Walmart. Ons huis ligt ongeveer anderhalf uur van de Canadese grens.

Vandaag gingen we eerst de rivier bekijken achter ons huis en hoopten we dat Rainier wat vis kon vangen, maar tevergeefs... De rivier is veel te ondiep, dus als alternatief zwommen we gewoon de rivier over en zwommen tegen de stroom in. Leuke ervaring, zo met ons vieren in het ijskoude water! Rainier heeft zijn eigen vislijn meegebracht en hier ter plaatse hebben ze er nog twee. Tot Rainier's groot jolijt hebben ze hier een ganse doos visgerief die hij mag gebruiken. We mogen ook gebruik maken van 2 kayaks die we zeker gaan uitproberen...

In de namiddag deden we deze bergwandeling: de Welch/Dickey Mountain Trail (moderate - loop 4.5 miles - average time = 3,5 hours). We vertrokken om 14u en hadden 3u nodig om deze te bewandelen. We trokken mooie foto's van de 2 bergtoppen Welch en Dickey en genoten van de panorama's. Leuk maar toch knap lastig... doodmoe nu...

Parc de la Chute-Montmorency / Ile d'Orléans

In dit park stort een waterval zich op indrukwekkende wijze aan de monding van de rivier Montmorency in de St. Laurencerivier 83 m naar beneden. Het verval is hier groter dan de bekende Niagarawatervallen waar het verval gemiddeld maar ongeveer 60 m bedraagt, maar de breedte en de hoeveelheid water die deze watervallen passeert maken ze tot een groter spektakel. Een kort wandelpad leidt langs de oever van de rivier tot aan de voet van de indrukwekkende waterval. We genoten onder een bewolkte hemel van dit wandelpad want regenen deed het gelukkig niet.

Daarna gingen we het eiland "Ile d'Orléans" verkennen. We stopten eerst binnen in een toeristisch bureau om een kaart van het eiland te kopen (kostte $1). Vervolgens gingen we eten in de microbrasserie "le mitan". We besloten om een paar stopjes te doen bij een kaasmaker, een lekkere bakker waar we briochen kochten, en te eindigen bij een chocoladefabriek "Chocolaterie de l'ile d'Orléans" waar we "dure" Belgische chocolade kochten en sorbet ijscrème aten, dat smaakte nogal! Vooral die kiwi-frambozensmaak...

Bezoek aan de Citadelle

Vandaag is het de nationale feestdag van de provincie Québec. Het is de eerste regenachtige dag sinds we vertrokken op reis. Elke morgen om 10u is er een aflossing van de wacht voor de citadel. Maar zo vroeg zijn wij niet uit de veren. We genieten op het gemak van ons lekker gevuld ontbijt: omelette met hesp & kaas of yoghurt met toast en vers fruit. Het doet deugd eens

bediend te worden voor de verandering! Ook de kamer wordt elke dag schoongemaakt wat een extra vakantiegevoel geeft.

We deden terug een begeleid bezoek van de citadel van een goed uur. Onze 2 gidsen maakten de rondleiding interessant.De goed bewaarde, 16 ha grote Citadelle in de vorm van een halve ster, troont dominant op het hoogste punt van de 110 m hoge Cap Diamant. Het Franse fort uit de late 17de eeuw werd tussen 1820 en 1852 uitgebreid tot een massieve vesting door de toevoeging van wallen en grachten. In de kruittoren uit 1750 verhaalt een militair museum over de geschiedenis van het "Royal 22e Régiment" met de rode uniformen, dat nu nog als vaste troepenbezetting van de citadel fungeert.

De vesting is bovendien de officiele verblijfplaats van de gouverneur-generaal van Canada.

Aan de citadel grenzen de ondertussen vredige terreinen van de Plaines d'Abraham, waar in 1759 de beslissende slag om Québec tussen Britse en Franse troepen plaatsvond. De overwinning van de redcoats luidde een nieuw, Brits tijdperk in.

In de late namiddag genoten we nog van heerlijke Bretoense pannenkoeken met ijs en aardbeien, frambozen of chocolade in de casse-crepe breton.

Wandeling door Vieux-Québec

Québec is een prachtige oude stad boven op een hoog klif. Het unieke pronkstuk van Québec is de pittoreske oude stadswijk Vieux-Québec. Het werd in 1872-1878 dankzij de vooruitziende gouverneur-generaal Lord Frederick Dufferin van de afbraak gered. Zo verdiende het een plekje op de UNESCO-lijst van Werelderfgoederen. De mooiste oude stad van Canada bestaat uit 2 wijken. Vlak bij de oever van de rivier ligt de kleine benedenstad (basse-ville), terwijl boven op het plateau aan de Cap Diamant de grote bovenstad (haute-ville) compleet ingesloten wordt door de enige volledig bewaard gebleven stadsmuu ten noorden van Mexico.
Vandaag hebben we Vieux-Québec verkend. Het was aangenaam slenteren in de smalle steegjes van de oude stad. We deden een begeleid bezoek in de namiddag van het Chateau Frontenac, een 80m hoog luxehotel met opvallende groenkoperen daken. Dit hotelbezoek was echt de moeite waard, men veronderstelt dat dit het meest gefotografeerd hotel ter wereld is. De werkzaamheden startten in 1893 op de plaats van het oude Chateau Saint-Louis, de vroegere gouverneurs van Nouvelle-France die door een grote brand in de as gelegd was. In 1924 was de centrale toren klaar. Het kasteel dankt zijn naam aan Louis de Buade, Comte de Frontenac, die van 1672 tot 1698 gouverneur van Nouvelle-France was. Aan de noordelijke punt van het Terrasse Dufferin, waar een standbeeld van Samuel de Champlain staat (heeft de stad in 1608 opgericht) sluit het Parc Montmorency aan.

B&B "Chateau des Tourelles" in Québec City

Vandaag was het een soort overgangsdag en reden we vanuit onze B&B "A la carte" in Montréal naar een korte tussenstop op de baan, de chocoladefabriek "La Cabosse d'Or" waar men gratis een rondleiding kan doen. De eigenaars zijn Belgen, verhuisd naar Canada in 1986, een gezin met 3 dochters maar jammer genoeg waren die niet aanwezig op het moment dat wij daar waren. Na een korte uitleg in het Engels konden we proeven van heerlijke Belgische pralinen. We genoten ook van lekkere frangipane en sorbet op het terras. Ze hebben daar ook nog een grote tuin achteraan en een themapark over chocolade waar men kan mini-golven.

In de late namiddag zijn we toegekomen in onze B&B. Deze is heel goed gelegen op wandelafstand van alle bezienswaardigheden.

Biosphère en Cirque du Soleil

Biosphère, een museum gericht op milieubewust leven, de relatie mens-milieu, op het eiland Sainte-Hélène (Parc Jean-Drapeau) is best de moeite om te bezoeken. We namen de tijd om het solarhuis te bekijken daar vlakbij. In 2007 werd het huis door studenten gebouwd en het was onderdeel van een experiment. Ze hadden de opdracht om zich gedurende 10 dagen te behelpen dmv van zonneenergie.

's Avonds was de akrobatenshow "Totem" van Cirque du Soleil echt de moeite waard! Het duurde zo'n 2u met een intermezzo van 30'. Onze tieners hadden er ook van genoten.

La ville souterraine

Het marktbezoek in Jean-Talon was echt de moeite waard. Je kan daar proeven van vers fruit dat reeds voorgesneden in mandjes ligt. We konden niet weerstaan aan de lekkere pruimen en kochten er maar voor langs de weg. Daarna gingen we naar een godshuis uit 1924: L'Oratoire Saint-Joseph du Mont-Royal met de reusachtige koperen koepel. Deze behoort tot de grootste en belangrijkste bedevaartskerken ter wereld en is een van de topattracties van Montréal. Het trekt zo'n anderhalf miljoen toeristen per jaar. Broeder André is in oktober 2010 heilig verklaard. Hij stierf in 1937 op 91-jarige leeftijd en ontving massa's bedevaarders die op een merkwaardige manier genazen. We stapten verder naar de Mont-Royal, de opvallende heuvel in het noordwesten van het stadscentrum, die al in 1535 door Jacques Cartier beklommen werd. Vanaf het prachtige uitzichtplatform aan de Belvédère du Chalet heb je een schitterend uitzicht op de stad. Het Parc du Mont-Royal werd ontworpen door de landschapsarchitect Frederick Law Olmsted die ook met het Central Park in New York een stukje natuur in de grootstadjungle bracht. We namen ook een kijkje bij La Croix. We daalden af naar downtown en namen enkele foto's van la Cathédrale Marie-Reine-du-Monde dat zich liet inspireren door de Sint-Pietersbasiliek in Rome.

We sloten de dag af met een bezoek aan het ondergronds complex van winkels, kantoren, metrogangen, treinstations, hotels en appartementen dat het mogelijk maakt dat het leven in de metropool niet stilvalt tijdens de uiterst barre Canadese winters. De tegen weer en wind beschermde winkelgalerijen van de ondergrondse Ville souterraine zijn 30 km lang en liggen tussen 60 gebouwencomplexen. In de zomer brengen de inwoners van Montréal hun tijd liever door in de zonnige steegjes, maar bij de stevige vriestemperaturen van de gure winter geven ze de voorkeur aan ontspannen winkelen in de geklimatiseerde onderwereld. We genoten van lekkere pannenkoeken met banaan, aarbeien, ijscrème en vooral niet te vergeten de chocolade van Nutella... 's Avonds zijn we naar een Belgisch frietkot "Frite alors" geweest om de dag te eindigen in stijl! Als je een poutine bestelt, dan krijg je de uitleg als je op het woord klikt!

De ontbijtkoeken hebben ons gesmaakt!

Montréal dankt haar naam aan de Mont Royal, de 'berg' van 228 meter hoog. De bevolking bestaat uit 70% uit Franstaligen, 15% uit Engelstaligen en voor 15% uit immigranten en is de enige multiculturele stad in de provincie Québec. Hoewel de zee 1600 km verderop ligt, is Montréal toch altijd een belangrijke basis aan de St. Laurensrivier geweest. Met de uitbouw van de St. Laurenszeeweg werd de haven ook in de richting van de Grote Meren toegankelijk voor grote zeeschepen.

Vandaag hebben we heel wat gezien van de stad. Deze morgen zijn we een kijkje gaan nemen in het noorden van de binnenstad waar de 190m hoge Tour olympique de letterlijke bekroning van het Parc olympique vormt. Met indrukwekkende kabels fixeert de toren stijlvol het dak van het olympisch stadion waar 70 000 toeschouwers in kunnen. We hadden graag het insectuarium bezocht maar dit was gesloten door restauratiewerken tem 9 juli. Jammer! We hebben dan eerst de Biodome bezocht, een natuurwetenschappelijk museum, een 'binnenzoo' die de relatie tussen mens en flora en fauna in vier verschillende ecosystemen illustreert. Daarna hebben we genoten van een begeleid bezoek van het Olympisch station. De wereldtentoonstelling EXPO '67 en de Olympische zomerspelen van 1976 trokken de aandacht van de hele wereld. Met de kabellift waren we in een razendsnel tempo boven en konden we mooie foto's nemen van de stad.

We kochten metro/buskaarten voor 3 opeenvolgende dagen en besloten om het oude stadsgedeelte te verkennen. Halverwege de 20ste eeuw bevond de oude stad zich nog in een meelijwekkende staat. Alleen ingrijpende en dure restauratiewerken konden de historische kern van de slopershamer redden en voor de toekomst bewaren. We namen een pauze om een lekkere sandwich te verorberen in een van de talrijke bistro/restaurantjes in de buurt van het stadshuis.

Daarna bezochten we de Chapelle Notre-Dame-de-Bonsecours die een bewogen verleden achter de rug heeft. De oorspronkelijke houten kerk uit 1657 brandde meermaals af en ook haar stenen opvolgster onderging in 1771 hetzelfde lot. De laatste keer dat brand grote schade veroorzaakte, was aan het einde van de 19de eeuw. In de matrozenkerk baden zeelui voor een behouden vaart. Ze schonken scheepsmodellen die ook vandaag nog aan het plafond hangen.

We slenterden langs de oeverpromenade en genoten van de ontspannen sfeer van zonovergoten terrasjes langs de Place Jacques-Cartier, Marché Bonsecours en gingen verder richting Basilique Notre-Dame. Dat neogotische meesterwerk uit 1829 is een van de mooiste en grootste Frans-Canadese kerken. Ze biedt plaats aan 3500 mensen. Vlak achter de historisch oude stad bakenen schreeuwerige neonverlichting en exotische schrifttekens het kleine Quartier Chinois af. We waren tevreden over onze 2de dag. We gingen terug via de metro/bus en genoten 's avonds van een uitgebreid buffet in Casa Corfu, een restaurantje op een paar minuten van onze B&B.

Montréal: De Frans-Canadese wereldhoofdstad

Provincie Québec: Een stukje Frankrijk in Noord-Amerika

Aan de oostkust van Canada handhaven de inwoners nog altijd de Frans-Canadese levenswijze en streven voortdurend naar onafhankelijkheid. "Je me souviens" (ik herinner me) is het motto van de provincie (staat op elke nummerplaat in Québec) en het beschrijft hoe de grote meerderheid van de bewoners nog aan hun Franse afkomst denkt. Dat streven naar een onafhankelijke cultuur was vooral duidelijk in de jaren 1960, toen Québec in de "révolution tranquille" (stille revolutie) een radicale politieke, economische en sociale klimaatsverandering doormaakte. Grote opdrachten werden bijna uitsluitend toevertrouwd aan Frans-Canadese ondernemingen, waardoor veel Engels-Canadese firma's naar het naburige Ontario verhuisden. Zo kreeg het staatsbedrijf en energiereus Hydro Québec de opdracht de natuurlijke bronnen geschikt te maken voor exploitatie. De discriminatie van Franstaligen wat loon en toelating tot de hogere opleidingsinstituten betreft, werd afgeschaft en het Frans werd uitgeroepen tot de officiele en alledaagse taal. Op dezelfde manier waarop Astérix en Obelix hun Gallisch dorp ooit verdedigden tegen de Romeinse wereldmacht, verzetten zich nu meer dan 7,5 miljoen inwoners van Québec tegen de meer dan 300 miljoen Engelse buren uit de andere Canadese provincies en de oppermachtige Verenigde Staten.

Als u de geschiedenis van deze regio grondig doorneemt is het een eer om zoveel traditie op gebied van taal en cultuur aan de levende lijve te ervaren. Het zijn zalige momenten voor mezelf om een mondje Frans te kunnen praten met de lokale bevolking en de Europese invloed op te snuiven..

Montréal ligt op een 9,5 u rijden van Midland. Aan de Canadese grens in Sarnia geen enkel probleem gehad zoals verwacht. Om het land buiten te rijden heeft men zelfs geen visum nodig. Tijdens de vlotte autorit ben ik beginnen lezen over alle bezienswaardigheden in deze 2 steden en heb ik de Canadese provincies even op' mijn kaart' gezet. Best interessant! Net 1u vooraleer we Montréal binnenreden, zijn we een toeristisch centrum binnengewandeld waar ik toch heel veel nuttige info gekregen heb. We besloten om onze honger te stillen in Schwartz's, waar ze heel lekkere sandwiches hebben met la viande fumée. Daarna zijn we naar onze 1ste stop gereden, een hele leuke B&B op een paar km van downtown. 's Avonds hebben we nog wat rondgewandeld en de omgeving een beetje verkend en ook wat inkopen gedaan. We kijken ernaar uit om terug lekker brood te kunnen eten morgen. Maar nu zijn we pompaf, piepedood...

Wordt vervolgd...