Mijn (!) Chinese krijger en 2 vazen tentoongesteld

Het vervolg van een geslaagde zaterdag avond...

Om 20u begon de receptie waar het publiek gratis op uitgenodigd werd. Het buffet was gecaterd door Shari's, één van de betere restaurants in Auburn.

Een paar weken geleden hebben alle leden van de keramiekgroep van het Kunstcentrum o.a. hun Chinese krijger en nog een paar kunstwerken op vrijwillige basis ingeleverd. Ze staan nu tentoon van 29 november tot en met 4 januari 2009.
Het was voor mij dus een eer en een genoegen om "mijn kunstwerken" tentoongesteld te zien. Ik voelde mij officieel bestempeld als artiest! In totaal heb ik een cursus van 6 sessies keramiek gevolgd. Iedere sessie duurt 10 weken.
Ik kreeg zelfs complimenten van de leraar waar ik mijn eerste sessie bij gevolgd had. Hij was echt onder de indruk van mijn werken en wees me op het feit dat ik nu zeker geen beginnelinge meer was en ik dacht van wow... wie ben ik?
Later op de avond leerde ik een blinde vrouw kennen die ik al een paar keren op de terreinen van Dow had zien lopen. Zij werd begeleid door ervaren lopers die haar bij de hand vasthielden. Ik had het uiterste respect voor haar. Toen ze me vroeg om mijn krijger te mogen "zien" voelde ik me vereerd. Ze heeft hem dan ook mogen betasten en dat moment heeft me diep ontroerd. Om de avond in stijl af te ronden, bekeken Katia en ik natuurlijk nog de beeldhouwwerken van Rodin. We wisten er trouwens al wat meer over.

Midland Center for the Arts - opening tentoonstelling over Rodin

Zaterdag 13 december was een drukke dag. Rainier had een voetbaltornooi in Grand Rapids (op meer dan 2u rijden) en moest zaterdag 2 matchen spelen en één op zondagvoormiddag.
In de namiddag kwam Ashley (een 21-jarige Amerikaanse studente) voor 2u privélessen Frans. Ze wil zich zo grondig mogelijk voorbereiden op haar 2 maanden stage in Grenoble in januari & februari. Ze komt elke dag voor 2u tot we naar België vertrekken.

Rond zessen kwam Katia (ook een studente Frans die werkt voor Dow Chemical) me oppikken om naar het Center for the Arts te gaan. Om 19u woonden we een lezing bij over Auguste Rodin gegeven door Jane Roos. Enorm interessante voorstelling a.h.v. transparanten. Hier een "beknopt overzicht" van zijn leven:

Auguste Rodin (Parijs, 12 november 1840 - Meudon, 17 november 1917) was een Frans beeldhouwer die een uitermate armoedige jeugd doorbracht. Op zijn vijftiende kon hij terecht in de Ecole impériale de dessin, genoemd la Petite Ecole. Aangemoedigd door zijn leermeesters, trachtte hij toegelaten te worden tot de Ecole des Beaux arts, tot drie keer toe, maar telkens werd hij door de jury afgewezen. De academische conformisten vonden toen al zijn gepresenteerde ontwerpen te vrijpostig. Door deze mislukking werd hij echter niet ontmoedigd. Om geld te verdienen moest hij wel gaan werken bij decorateurs, die zijn uitzonderlijke handigheid op prijs stelden. In 1864 bood hij zijn diensten aan bij de bekende Louis Carrier-Belleuse, die hem wel vijf jaar lang een aanvaardbare levenssituatie bezorgde, maar bij wie hij niet verder kwam dan het eindeloos modelleren van nietszeggende beeldjes en decoratiemotieven voor theatergevels of protserige woningen. In 1870 verbleef hij in Brussel.

Rodin ontmoette Rose Beuret, met wie hij de rest van zijn hele leven zou delen. In 1870 beeldhouwde hij haar buste. Hij zou pas in 1878 terugkeren naar Parijs. Het jaar 1875 werd het keerpunt in Rodins leven. Hij reisde naar Italië en daar ontsloten de Renaissance-werken van Michelangelo, zowel te Rome als te Florence, zijn genie. In 1880 kreeg Rodin zijn eerste officiële bestelling. Hij werd beroemd met "La Porte de l'Enfer". Hij werkte meer dan zes jaar aan de meer dan 200 beelden die ervoor bestemd waren. Ook De Kus en De Denker, beide geïnpireerd door de Divina Comedia van Dante, behoren tot deze groep. In 1886 kreeg hij van de stad Calais een nieuwe opdracht. Hij werkte tot 1888 aan de Burgers van Calais. In 1889 creëerde hij het monument Victor Hugo en voor Buenos Aires maakte hij in 1895 het monument Président Sarmiento. Intussen maakte hij van 1892 tot 1897 het schandaalverwekkende beeld Balzac, dat zelfs geweigerd werd door de Société des gens de lettres.

Rodin was een beeldhouwer van het impressionisme. Hij gebruikte de natuur om zijn werk levendig eruit te laten zien. Zijn werk valt op door het onregelmatige oppervlak, waarop de lichtval schitteringen veroorzaakt. Deze schitteringen geven het beeld beweeglijkheid. Nog een kenmerk van het impressionisme in de beeldhouwkunst is de opvatting dat de kunst autonoom is, de vorm en bedoeling zijn een eenheid en de kijker kan zien hoe het werk gemaakt is. Daardoor lijkt het soms dat het kunstwerk niet af is. In Parijs is Musée Rodin en in Philadelphia zijn aparte musea met veel werken van Rodin gevestigd. In zijn sterfplaats Meudon is een Rodin Museum met zijn gipsen beelden.

3de snowday op 10 december

Niet te geloven! Mama's met kleine kinderen zullen dat niet zo leuk vinden... Maar ik vind dat super met mijn 2 tieners en ze hebben geluk dat hun mama thuis is, zeggen ze zelf wel!

Zoals beloofd gisteren een paar foto's van het nu toch prachtig sneeuwlandschap. Praktisch gezien niet zo prettig om door te rijden. Serge zat vanmorgen bijna vast vlak voor onze oprit, met mijn truck (4 wheel drive) dan nog.

Onze barbecue ziet er maar verlaten uit...

2de snowday op 9 december

Inderdaad, ik mag me al haasten om hier mee te zijn met het weer. Het heeft vandaag zo'n 20 cm gesneeuwd. Foto's volgen... beloofd... Onze buurman Mark Eckstein mag trots zijn op zijn nieuwe snowblower. De foto hiernaast toont ons wel de juiste buurman maar de oude sneeuwruimer. Met plezier neemt hij de hoeken van onze straat mee en we zijn er hem erg dankbaar voor. Hij zegt nooit neen tegen een Belgische vanille jenever!

Op zaterdag kregen de boys een wii voor Sinterklaas. Amerikanen kennen die meneer niet, zij kennen enkel de kerstman. Een wii is een spelconsole. Sindsdien zijn ze constant aan het tennissen, bowlen, enz... in de logeerkamer op het groot scherm. Heel leuk is dat! Ik moet dringend oefenen als ik niet meer wil verliezen...

"Kope with English"

Sandy Koop, leerkracht Engels en the "founder" van de ESL Consultants (ESL= English as Second Language), werkte vroeger alleen en haar wagen was haar bureau. Tegenwoordig werkt ze samen met Brenda Ault en Susan Stephens. Dow Chemical, een klant van Sandy, had ze ons aanbevolen toen we hier toekwamen in 2005. De kinderen hadden geen enkel benul van Engels, maar na een paar lessen was het vlug duidelijk hoe de televisie een heel actieve rol had gespeeld op hun passief taalgebruik. Ook ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn Engels wat bij te schaven, zeker op gebied van uitdrukkingen kon ik nog veel bijleren. Maar het is zoals in elke taal, hoe meer je al weet, hoe meer je beseft dat er nog veel te leren valt...

Tijdens het voorbije weekend organiseerden Sandy en partners een opendeurdag in 2 kantoren en voor de gelegenheid werden alle expats uit 18 verschillende landen uitgenodigd. Een paar weken ervoor vroeg ze ons om wat feedback over haar lesgeven te geven. Dit vond ik leuk natuurlijk omdat we schitterende ervaringen achter de rug hadden. Nog toffer vond ik dat ze mijn "testimonial" citeerde in haar folder.

"You impacted us more than you know. It was a great pleasure and honor to have such a wonderful teacher like you. By playing motivating games, singing songs and listening to stories, my kids learned very quickly. You went beyond teaching English. You made us feel at home by accepting us the way we are."

1ste snowday op 1 december

Op zondagnamiddag (30/11) begon het lichtjes te sneeuwen, maar tegen de avond werd het pas duidelijk dat het menens was. Gauthier, Rainier & moeke hoopten op een sneeuwdag, ik moet bekennen dat ik ook wat langer kan slapen, dus ook voor mij mooi meegenomen, één van de voordelen van niet te moeten gaan werken. Het had zo'n 10 cm gesneeuwd, wat niet zo uitzonderlijk is, want er kan soms tussen 15 en 20 cm (en meer) in één keer vallen.

Maandagmorgen viel het verdict : snowday! Dat betekende een verlenging van hun Thanksgiving break en in totaal dus 6 dagen vakantie.

Het winterlandschap is momenteel prachtig, de banen redelijk goed berijdbaar. Ze zijn hier heel goed voorbereid op hevige sneeuwval, tja, dat kan niet anders in dit klimaat.

Daarom heb ik wat foto's genomen zodat iedereen kan delen in het genot!

Tegen de maand maart zal ik dit sneeuwlandschap meer dan beu zijn, maar let's cross that bridge when we come to it.

Showers

Neen, hier is geen sprake van douches! Het is in de States de gewoonte om 1 maand voor er een kind geboren wordt (baby shower) of voor er iemand trouwt (bridal shower) een feestje te geven met cadeautjes.

Zo heb ik al een paar babyshowers achter de rug van o.a. Franse vriendinnen en één Vlaamse vriendin. Het doet wel een beetje raar om al cadeautjes op voorhand te geven, vind ik. Maar dat hoort nu éénmaal bij de Amerikaanse cultuur; dus wij Belgen, we passen ons aan.

Op zondag 30 november hadden we een bridal shower van Rachel Asiala. Rachel is de dochter van Michele die één van mijn beste Amerikaanse vriendinnen geworden is. Het was de 1ste keer dat wij uitgenodigd waren op zo'n shower dus gingen we er met z'n vieren naartoe. Tot onze verbazing was Serge er de enige man. Blijkbaar is het enkel een vrouwelijke aangelegenheid. Serge en de kids zijn dan maar een hele korte tijd gebleven. Tijdens het 1ste uur stonden spelletjes op het menu die ik eigenlijk overbodig vind. Het 2de uur werd er taart en koffie aangeboden en die was lekker. De locatie was dan ook goed gekozen: Grand Traverse Pie Company.

Rachel was blij met het Belgisch wafelijzer en het zout- en pepervat.

Black Friday

Nieuws heet van de naald :

Tijdens Black Friday, de dag na Thanksgiving, wordt in de VS het begin van het koopjesseizoen gevierd met extra kortingen. Tijdens de stormloop aan de ingang van een Walmart-winkel in Long Island, werd een personeelslid vertrappeld. (Bron: VRT-nieuws)

Onze dag begon heel vroeg, om 4u 15 precies en na een half uurtje stonden we in Meijer. Er stonden al overal rijen en ik denk elk jaar dat die Amerikanen toch een beetje gek zijn, maar het ergste is dat we hier aan meedoen! Na wat vroege kerstaankopen ging het richting Walmart. De files waren daar nog erger. Ik herinner me de vorige jaren toen Serge en ik ons opsplitsten om zoveel mogelijk koopjes te doen. Dit jaar geen Target, Elder Beerman, Best Buy, OfficeMax en Lowe's. Oef... om 7u kropen we nog zo'n 2u terug in ons warm bedje.

Wij hebben zoals jaarlijkse gewoonte de meeste produkten online besteld. Kwestie van gemak en meestal is het toch free shipping op die dagen.

Een dag vroeger:

Deze bijgevoegde foto bewijst het typisch Amerikaans fenomeen op Black Friday. We reden langs Best Buy meer dan 12u voor het openingsuur en er stonden reeds 2 tenten. Tegen 5u op vrijdagmorgen staan daar gewoonlijk zo'n 100-tal mensen de koude te trotseren. Il faut le faire!

Thanksgiving

Thanksgiving is een familiaal gebeuren in de States en is even belangrijk als Kerstavond. Familieleden komen van ver en rijden soms uren van een andere staat om gewoon gezellig samen te zijn en kalkoen te eten. Ook dit jaar was onze straat redelijk gevuld met onbekende auto's. Wij besloten om naar de cinema te gaan op de middag om echt ne keer op ons gemak te zijn. We genoten met volle teugen van de film "Twilight". Na de film besloot ik om de 4 boeken in het Engels te bestellen omdat het me zo geboeid had. Volgende dinsdag komen ze al toe. In België is het eerste boek nog maar uitgekomen.

We hadden gereserveerd in restaurant Kathleen's in Apple Mountain om 15u. Het was de eerste keer dat we genoten van het Thanksgiving buffet. De eerste twee jaren besloten we om gewoon met z'n vieren kalkoen thuis te eten. Vorig jaar waren we uitgenodigd bij de Crestani's samen met Bob en Claudine (Vlaamse vrienden). We zijn heel tevreden thuisgekomen van Apple Mountain. Het buffet was overheerlijk! Nog beter dan het casino Soaring Eagle in Mount Pleasant. s'Avonds genoten we nog van de film "Balls of Fury".

Alden B. Dow huis

We bezochten het Alden B Dow huis samen met Isabel en Eric onder leiding van een gids. We hadden een privé rondleiding, in totaal 6 mensen.

Alden Ball Dow (1904-83) was het vijfde kind van een nest van zeven. Zijn ouders Herbert en Grace Dow reisden veel met de jonge kinderen o.a. naar Japan en Europa. Aan de universiteit van Michigan studeerde hij voor ingenieur chemie en mechanica. Maar dat was niet echt zijn dada. Hij ging een tijdje werken in de fabriek die zijn vader Herbert gesticht had: the Dow Chemical Company. Een tijdje nadien had hij zijn ware roeping gevonden nl. architectuur. Hij ging in New York studeren en begon zijn eerste 2 bruggen te bouwen in de Dow Gardens en in de Midland Country club. In 1929 maakte hij een reis door Europa en verbreedde hiermee zijn kennis van de nieuwe architectuur. Hij was vooral geïnspireerd door de organische architectuur van de bekende ontwerper Frank Lloyd Wright bij wie hij een tijdje studeerde. Hij verwierp de traditionele manier van bouwen en hechtte veel belang aan de natuur die hij zoveel mogelijk binnenshuis bracht. Als materialen combineerde hij glas, hout, beton en metaal. De vorm van de witte blokken "Unit Blocks" was geniaal ontworpen. De gids toonde ons op welke manieren de blokken in mekaar konden gezet worden. Buitenmuren werden ook gebruikt als binnenmuren. Zijn huizen hebben als doel zijn bewoners te inspireren, zijn functioneel en praktisch ingericht en hebben gevoel voor humor. Ik heb vooral genoten van zijn game room met cinemazaal, de talrijk aanwezige (vet) planten, zijn liefde voor keramische voorwerpen.

In de jaren '30 tot en met de jaren '70 werkte hij aan zo'n 600 projecten waarvan 56% werkelijk gerealiseerd werden. Het waren voornamelijk moderne huizen, religieuze gebouwen, scholen en universiteiten, handels- en openbare gebouwen en zelfs een nieuwe stad in Texas. In Midland veranderde hij het straatbeeld door meer dan 100 gebouwen te ontwerpen.

Alden B. Dow is een ware filosoof. Hij is een man naar mijn hart.

Where there is an art, there is a science.

Where there is a science, there is an art.

Art is feeling... science is fact.

Feelings must be combined with facts before anything new, of value, can be created.

Creative Memories

Vorige week kreeg ik van Diane (vertegenwoordigster van Creative Memories, een digitaal scrapbookprogramma) te horen dat als we samen meer dan 25 pagina's bestelden, de prijs van $ 6,99 naar $ 3,99 daalde. Dus natuurlijk dat ik op die trein wou springen en vermits ik maar 2 dagen had, moest ik niet te lang twijfelen. Op dinsdag en woensdag heb ik urenlang aan pagina's gewerkt "12 by 12 pages" dat is 30 op 30 cm.

Het resultaat mag gezien worden, vind ik, vooral omdat het mijn eerste 10 pagina's waren.

Ik koos een thema uit nl. "voetbal Gauthier bij JV GOLD van de highschool Dow High" (JV = Junior Varsity). We waren echt verwend op gebied van het foto aanbod. Een vader van een voetbalspeler nam elke wedstrijd gemiddeld zo'n 200 à 300 foto's. Jammer dat we dit bij Rainier niet hebben. In het verleden had ik me uitsluitend beziggehouden met Storyboeken te maken. In totaal heb ik er al 3 en een 4de is in aanmaak. Het is leuk om elke week samen te komen met vriendinnen zoals Michele en Diane om ideeën uit te wisselen en te creëren.

Jullie krijgen alvast een voorsmaakje met deze bijgevoegde pagina.

Deze week op donderdagavond 20 november had ik iedereen van de Internationale Womens Club uitgenodigd om een presentatie van Creative Memories bij te wonen. Het was bij Diane in haar basement die ze volledig opgekalefaterd had voor de gelegenheid. Tijdens de week ben ik gaan helpen tafels opstellen tijdens mijn vrije uren. Het was echt druk om te combineren met mijn lessen Frans. Voor het moment heb ik 3 studenten die ik bijwerk 's avonds en Rainier heeft ook 2 keer 45 ' in de week Frans samen met Evelien en Nathalie, de dochters van Isabel. Het is heel tof om nog eens aan Vlaamse leerlingen les te geven. Ze zijn zeer leergierig en gemotiveerd, het is een verademing hier in Midland. We geven elk een lesje en wisselen mekaar af.

Nu, de opkomst donderdagavond was flauw, maar we konden niets meer doen dan de dames uit te nodigen en een reminder te sturen. "Les absents ont toujours tort"! Misschien komen ze nog opdagen op zaterdag gedurende de Opendeurdag bij Diane. We zien wel. De aanwezigen waren Isabel Lootens, Mathilde Dewasch en Yolima Barbosa. We hebben toch een leuke avond gehad. Isabel en ik hebben toch altijd leute samen... "I want it all... and I want it now..." waren we luidop aan het zingen.

Halloween

Het is altijd een ware snoeprace! Zoals elk jaar moest ik mijn voorraad serieus aanvullen want we wonen dichtbij een lagere school nl. "Woodcrest". Toen we hier het 1ste jaar Halloween beleefden, kwamen wel 200 trick or treaters aanbellen. Gelukkig was ik verwittigd en viel ik niet zonder. Het 2de jaar waren er al veel minder, zo'n 100. Vorig jaar was het heel koud en het regende lichtjes, dus ik schat op zo'n 50-tal. Mijn zonen hadden zelfs geen zin om buiten te lopen en hebben 2u op de computer gezeten. Dit jaar was het prachtig weer en dus terug veel volk gezien. Gans de week was uitzonderlijk, temperaturen boven de 20 graden. Buren profiteerden ervan om hun herfstbladeren op straat te blazen met als gevolg dat je moet opletten wanneer je rijdt als het regent, want dan kan het serieus glad worden. Mijn oudste zoon Gauthier, een freshman in Dow High had dit jaar geen zin meer en is maar gezellig thuis gebleven. Terwijl mijn jongste zoon Rainier 3 vriendjes uitgenodigd had om het snoep dan achteraf te verwisselen.

Mijn man Serge is dan maar opgetrokken met de '4 ' musketiers van 18 tot 20u. Hij liever dan ik, denk ik elk jaar.

Etentje in Little Italy in Sanford

Op 5 november trokken we (Isabel, ook een Vlaamse en ik) naar het heel klein, nieuw restaurantje Little Italy in Sanford.

We hadden om 19u afgesproken met een 10-tal dames van de gourmetgroep en de Chef Delite Zitta die ons trakteerde op een demo later op de avond. Iedereen bracht een fles wijn mee, dus drank genoeg, niet dat we dat nodig hadden om ons te amuseren, verre van. Een mix van culturen brengt zowiezo al heel wat leven in de brouwerij.

Na enkele lekkere aperitiefhapjes kregen we als hoofdgerecht Portabello Mushroom Ravioli en Tuscan Chicken op het menu. Ook de desserts waren heel lekker. De demo was interessant. De Chef toonde ons op welke manier we groenten en fruit konden insnijden om mooie figuren te bekomen. Het was een geslaagde avond en zeker de moeite waard om er eens met familie naar toe te gaan.