1 januari 2010

Op Nieuwjaarsdag genoten we van het kalme Times Square 'The Day After'. Om 12u deden we de Radio City Music Hall toer die een goed uur duurde olv een gids. We kregen een blik op wat er zich achter de coulissen allemaal afspeelt en hadden het genoegen om met een Rockette (danseres) op de foto te staan.

Daarna gingen we eten in een Belgisch restaurant 'Markt' waar de menukaart in het Engels & het Nederlands geschreven staat. Best aangenaam! Het is een restaurant met een mooi decor waar schilderijen hangen van ons Koningshuis. Pure nostalgie! We bestelden steak tartare met frietjes en smaken dat het ons deed! De préparé was lekker maar kan nog steeds niet tippen aan onze Belgische normen.
In de late namiddag deden we nog een kort bezoekje aan het Intrepid Sea, Air & Space Museum.
We namen een kijkje in een onderzeeër die actief gebruikt werd in de WOII. Het is altijd fascinerend om te zien hoe een bemanning van ongeveer 80 man daar zo dicht op elkaar kan leven en werken.

Ons New York avontuur zat er op en we waren na 1 weekje toch blij dat we terug in het rustige Midland konden vertoeven. Home sweet home!

Hoogtepunt van de reis: Statue of Liberty & Ellis Island op 31/12/'09

Het vrijheidsbeeld is een geesteskind van de Franse beeldhouwer Frédéric Auguste Bartholdi. Hij wou dat het beeld een monument zou zijn voor de vrijheid die hij in zijn eigen land meende te missen. Hij wijdde 21 jaar van zijn leven aan de realisering van dit plan. Zijn moeder stond model voor het beeld. De 7 'stralen' aan haar kroon symboliseren de 7 zeeën en de 7 continenten. Lady Liberty bestaat uit 300 gemodelleerde koperplaten die aan elkaar zijn geklonken. Het was een geschenk van het Franse aan het Amerikaanse volk en is overal ter wereld een vrijheidssymbool. In het gedicht van Emma Lazarus, dat in het voetstuk staat gegraveerd, zegt Lady Liberty: "Geef mij uw vermoeide, uw arme, uw bijeengekrompen massa's die smachten naar vrijheid." Het beeld stond in Parijs voordat de huidige standplaats op Liberty Island gereed was. Het werd op 28 oktober 1886 onthuld. In hetzelfde jaar werd de originele toorts, die was verroest, vervangen door een nieuwe. De vlam is bedekt met 24 karaats bladgoud. Het hoogste niveau dat toegankelijk is, is de kroon. Wij zijn daar binnen geweest!

Wij hadden 's morgens de boot van 8:30 genomen richting Liberty Island. Het begon lichtjes te sneeuwen voor de 1ste keer tijdens onze reis toen we aan het aanschuiven waren aan het loket waar je tickets kon kopen. Wij moesten door 2 verschillende controleposten. Onze handbagage moesten we in een soort kluis achterlaten. Wij werden op zijn 'Amerikaans' gefouilleerd. Na bijna 5 jaar zijn we dit al zo gewoon dat wij dit proces gewoon 'ondergingen'. Rond 9:25 kwamen we in de grote hal toe waar we een blik konden werpen op de originele toorts. Pas rond 9:45 mochten we in groepjes van 10 man de klim naar de kroon aanvangen. We vonden dit een enorm aangename ervaring omdat we in alle rust en in ons tempo de meer dan 500 treden konden beklimmen. Het was minder vermoeidend dan verwacht. Dit kwam door de vele platforms waar je toch gedurende een paar seconden kon bekomen... In de kroon zelf waren we enkel met zijn vieren en hadden we ruim de tijd om aan 2 gidsen vragen te stellen en enkele foto's te nemen. Een schitterende ervaring was dit! Na dit bezoek namen we de boot richting Ellis Island. De 1ste Ierse immigrante die op dit eiland toekwam in 1892 was Annie Moore. (zie foto standbeeld)

De helft van alle Amerikanen kan zijn herkomst terugvoeren tot Ellis Island, dat van 1892 tot 1954 dienst deed als immigratiedepot. Tijdens de grootste volksverhuizing uit de wereldgeschiedenis zijn hier bijna 17 miljoen mensen gepasseerd. Tegenwoordig is Ellis Island een nationaal museum. Bij het museumonderdeel Through America's Gate staan de vroege inreisformaliteiten centraal. Wij deden een audiotoer van een anderhalf uur waar het verhaal grotendeels verteld wordt ahv. van foto's en de originele stemmen van immigranten. Deze gezinnen moesten wachten tot in de Registry Room waar de inreisformaliteiten konden worden afgehandeld. (zie foto) De oude metalen balustrades werden in 1911 vervangen. Immigranten met besmettelijke ziekten zoals trachoma (oogziekte) kon de inreis worden geweigerd. Ze werden teruggestuurd naar hun land van herkomst. Ze werden ingedeeld in letters van A tem C. A was toelating zonder problemen, B was twijfelgeval: dan werden ze tijdelijk behandeld in een ziekenhuis en C was weigering en terugsturing naar huis. 7 jaar geleden hebben Serge en ik dit bezoek gedaan olv een gids, maar we vonden de toer met de individuele hoofdtelefoon ook heel interessant. Er liepen een paar gidsen rond die daar op vrijwillige basis werken en indien men extra info wil, kan je die gerust krijgen. Na de toer gingen we nog een een kijkje nemen buiten. Op de cirkelvormige muur met meer dan 500 000 namen van families die geïmmigreerd zijn naar de States. Wij waren natuurlijk nieuwsgierig of The Devolder Family daartussen zou zitten en we hebben die inderdaad gevonden. Mijn meisjesnaam De Corte zat er jammer genoeg niet tussen, De Clerck daarentegen wel. Interessant, niet?

NYC Woensdag 30 december: museumdag

In de voormiddag stond het American Museum of Natural History op het programma. Hier kan je gerust een ganse dag mee vullen want ze hebben een grote collectie verdeeld over 4 verdiepingen. Het is toch beter om zo vroeg mogelijk te gaan want tegen de middag loopt het hier stampvol en zijn de rijen om tickets te kopen veel te lang.

Na onze maag wat gevuld te hebben met lekkere deep-fried pizza van UNO hebben we Central Park doorkruist. Je zal er vast al van gehoord of gezien hebben op TV of in films. Het zal je dan ook niet verwonderen dat dit openbaar park met zijn 25 miljoen bezoekers per jaar één van de meest bezochte parken in de VS is.

Een bezoek aan het Solomon R. Guggenheim Museum is een echte aanrader als je van schilderijen houdt. Zelfs het gebouw is een attractie op zich. Er liep daar een tijdelijke tentoonstelling van de Russische schilder (20e eeuw) Kandinsky wiens abstracte schilderwerken we maar met mate konden appreciëren. We genoten wel van werken van impressionisten zoals Manet, Monet, Pissarro, Cézanne, Dégas.

We waren van plan nog een kijkje te nemen in één van de grootste speelgoedwinkels ter wereld: FAO Schwarz, maar de lange rij buiten was ons iets te lang.

Een beetje geschiedenis...

Sinds de ontdekking van New York door Giovanni da Verrazano, bijna 500 jaar geleden, was deze havenplaats voor Europa van veel belang. In 1621 stuurden de Hollanders de eerste pelshandelaren naar dit gebied, genaamd Nieuw Amsterdam. De eerste kolonisten bouwden hun huizen zonder enige planning. Dit is tegenwoordig nog terug te vinden in het kronkelige stratenpatroon van Lower Manhattan. In 1664 verloren zij deze kolonie aan de Engelsen. De nederzetting kreeg een nieuwe naam: New York. De stad zou deze naam behouden, ook nadat de Engelsen deze op hun beurt moesten afstaan. Dat gebeurde in 1783, aan het einde van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. In de 19de eeuw maakte New York een snelle groei door. Het werd één van de belangrijkste havens ter wereld. De scheepvaart bracht industrie en de handel bloeide. In 1898 werden Manhattan en de 4 omringende gemeenten samengevoegd waardoor de op één na grootste stad ter wereld ontstond. De stad ontwikkelde zich tot het culturele en economische centrum van Amerika en bleef maar groeien doordat duizenden immigranten hier een beter bestaan hoopten te vinden. Er ontstonden getto's. De vermenging van culturen heeft de stad verrijkt. Er worden zo'n 80 verschillende talen gesproken. Meer leesvoer hieromtrent vind je in de Capitool Reisgidsen New York

NYC Dinsdag 29 december 2009

Deze dag was de koudste van de week. Het was zeer winderig en dat voelt altijd iets kouder aan dan het werkelijk is. 's Morgens stond er een wandeling over de Brooklyn Bridge op het programma. De in 1883 voltooide brug was de grootste hangbrug ter wereld en de eerste die van staal was gemaakt, gebouwd door de Duitse ingenieur John A. Roebling. Jammer genoeg eiste de bouw die 16 jaar duurde, 20 van de 600 arbeiders, waaronder dat van Roebling. Straf verhaal: in 1869, vlak voor het begin van de bouw, werd zijn voet verbrijzeld tussen een aanleggende veerboot en de kade. Hij overleed 3 weken later. Zijn zoon Washington Roebling volgde hem op, maar raakte in 1872 gedeeltelijk verlamd ten gevolge van caissonziekte. Zijn vrouw maakte vervolgens op zijn aanwijzigingen het werk af. Toen de brug éénmaal af was, vormde ze de verbinding tussen Manhattan en Brooklyn. Elk jaar op 4 juli is er een groot vuurwerk. Wij waren nog aan het twijfelen of we op Oudejaarsavond vanop deze brug het vuurwerk wilden bekijken. De kids hadden niet veel zin omdat ze moe waren en het was buiten aan het regenen.

We waren gehaast om binnen te zijn want die snijdende wind op de brug deed ons geen deugd. We namen voor de 3de maal een kijkje in Körperwelten, een tentoonstelling over lijken van Gunther von Hagens. Het was een kleine tentoonstelling met enkel 25 echte menselijke plastinaten ipv 200 in Anderlecht (ons 1ste bezoek dateerde van 2001, tweede van 2008) Daarna was het richting Wallstreet en trokken we foto's van de Wallstreet Bull in Bowling Green Park: een 3 200 kg bronzen sculptuur van Arturo di Monica. Deze toerist attractie symboliseert het agressief financieel optimisme en welvaart. De stier staat in aanvalspositie, leunend op zijn achterpoten en zijn kop naar beneden. (zie gewaagde foto!) In de namiddag deden we een 2u durende begeleide wandeltoer: Heroes of the WTC. We kregen uitleg over aanslag van 9/11 en de gevolgen voor de Newyorkers, m.a.w. hun leven na de aanslag. We bezochten St Paul's Chapel waar de brandweerlui de gewonden binnenbrachten en verzorgden gedurende 8 maanden. De gids wist te vertellen dat er 7 nieuwe torens in aanmaak zijn en dat het project nog tot 2015 zou duren. Er komt een park en een herdenkingsmuseum ter ere van de slachtoffers.

NYC Maandag 28 december 2009 : eten als een Newyorker

7 jaar geleden stond het bezoek aan het Empire State Building op onze to do-lijst. Jammer genoeg was het er niet van gekomen. Deze keer was het dus een must do. We gingen het gebouw binnen rond 10u en verlieten het pas om 13u30! Voorzie dus genoeg tijd als dit bezoek op de agenda staat. Mensen die buiten al moeten aanschuiven, beseffen niet dat ze in het gebouw als muizen in de val zitten. Op weg naar boven hebben we de New York Skyride gedaan, een soort attraktie waar je de stad doorkruist in een fictief voertuig. We vonden dit het wachten niet waard! Daarna zijn we na veel omwegen toch boven geraakt en genoten van het zicht op de stad. Foto's zijn altijd de moeite waard op zo'n hoogte en Serge had een schitterend idee voor een originele foto, hierbijgevoegd links. Voorbijgangers aapten ons zonder aarzeling na en gelijk hadden ze!

Het bekende station Grand Central Terminal is een bezoekje waard. Misschien ben je dat gebouw in één of andere film tegengekomen en herken je het direct. Als je daar dan effectief aan het rondlopen bent, voel je je de koning te rijk. Een bezoek aan de bibliotheek mag er ook niet aan ontbreken. Daarvoor moet je wel wat stappen richting Bryant Park. Er heerste daar een toffe sfeer: o.a. door de aanwezigheid van kraampjes en een mooie ijspiste temidden talrijke kerstbomen. Ik zou daar gerust uren kunnen vertoeven, eerst een beetje schaatsen en daarna een lekkere warme chocomelk verorberen op een terrasje, hm, heaven on earth!

In de late namiddag stond er een begeleide culinaire toer Food on Foot op het programma dat doorging van 3:45 PM tem 7:30 PM. De gids Corey wist interessante zaken over de geschiedenis van de stad te vertellen. Hij deelde ons mee dat hij nog nooit een groep van 30 man onder zijn arm genomen had. Hij was één van de weinigen die het aandurfde om met zo'n talrijke groep de metro te nemen, wat toch riskant is in NYC. Je kan het je maar voorstellen als je daar al rondgelopen hebt. Trust me! Hij liet ons de typische restaurantjes verkennen in de buurt van Hells' Kitchen die toeristen gewoon voorbijlopen omdat ze niets afweten over de kwaliteit van het eten en het niet echt een toeristisch wijk betreft in de eerste plaats. In totaal stopten we bij 7 verschillende restaurantjes waaronder sommigen te klein waren om iedereen binnen te krijgen. Gelukkig vielen de buitentemperaturen nog mee, want op straat met je handen eten als het aan het vriezen is, is niet echt mijn stijl. Hij raadde ons aan bij elke stop enkel kleine porties te eten. We volgden wijselijk zijn raad op want na een paar stops zaten enkele magen inderdaad al meer dan vol. Het smaakte ons enorm en de groep viel zeer goed mee. We maakten kennis met heel veel verschillende nationaliteiten en het voelde precies aan zoals in Midland.

R.I.P. Harry

Normaal zou hier een artikel moeten staan over onze 2de reisdag, maar het afscheid van onze 10-jarige cavia Harry nam een groot deel van de dag in mijn beslag. Hij had reeds een paar weken last van constipatie, een ouderdomsverschijnsel. Jammer genoeg was dit 2 dagen geleden enorm verslechterd. Hij dronk bijna niets meer en bewoog amper. Reden tot paniek gisteren, we hielden hem nauwlettend in de gaten en probeerden hem te helpen. Helaas, deze morgen zag hij er heel slecht uit en bewoog niet meer. Hij ademde nog normaal. Het was duidelijk dat zijn laatste uren geslagen waren. Deze namiddag is hij dan gestorven. Ik ben erbij gebleven tot hij zijn laatste adem uitblies. Hij zit momenteel in onze diepvriezer. We kunnen hem nu niet begraven omdat de ondergrond bevroren is. Als we hem begraven, kiezen we een plekje in onze toekomstige tuin. Een andere mogelijkheid is hem te laten opzetten via het proces freeze drying. Ik heb al veel inlichtingen genomen en vind dat wel interessant. We zouden hem dan voor eeuwig bij ons hebben. We zijn heel dankbaar voor zijn hoge leeftijd (maximum termijn voor die beestjes is 10 jaar) en ook vooral dat we thuis waren om afscheid te nemen. De kids zijn er ook een beetje ondersteboven van, vooral Rainier, een echte dierenvriend. We zullen hem missen!

Morgen zal ik proberen mijn zinnen op het schrijven te zetten... Hopelijk lukt het mij!

Nieuwjaar vieren in NYC: een ervaring rijker!

Beste lezer
Mijn allerbeste wensen voor 2010! Moge een goede gezondheid, veel liefde en leute je gegund zijn het komende jaar!

Precies 7 jaar geleden gingen wij zonder de kids ook al een weekje NYC verkennen en dat was reuze meegevallen. We wisten dus wat ons te wachten stond: een weekje drukte van de bovenste plank. Deze stad telt immers meer dan 9 miljoen inwoners met een totale oppervlakte van 780 km2. De staat waar de stad in ligt, heet ook New York.
New York City bestaat uit 5 gemeenten: Manhattan (het stadsdeel waar de meeste bezienswaardigheden zijn en waar ons hotel lag); de Bronx, Queens; Brooklyn en Staten Island.

Hier volgt het reisverslag van zondag 27 december 2009
Eerst en vooral nog een goede tip van een globetrotter: Denk goed na op welke manier je valiezen inpakt, stel jezelf deze vraag: kan ik verder indien ik deze valies pas later terugkrijg? Reden? Vergeef me mijn woordgebruik: een stomme idioot slaagde erin één van onze twee trolley's op een verkeerde vlucht te zetten tss Detroit en JFK. Gevolg? Valies pas 2 dagen later terug! Het is natuurlijk altijd de verkeerde valies die verloren geraakt hé, wat had je anders gedacht? Het toeval wou dat ik alles enorm gesorteerd had: valies kledij kids, valies kledij ouders, valies toiletgerief en valies extra schoenen, makkelijk toch? Was deze laatste verloren geraakt, geen haan die ernaar zou gekraaid hebben, allé toch niet zo luid, maar 2 dagen moeten vullen zonder je toiletgerief is niet erg leuk! Vooral omdat Serge zijn extra contactlenzen en toebehoren erin zaten en Gauthier's retentiebeugel die hij 's nachts moet insteken. Drama dus en schuldgevoel van mijnentwege... Lang verhaal kort: na enkele boze telefoontjes naar Delta Airlines (hebben Northwest overgenomen) vernamen we dat ze onze valies niet op zondagnacht hadden opgepikt, maar pas maandagnacht. Ze stond de dinsdagnamiddag in onze hotelkamer toen we terugkwamen. Dat was even zuchten van blijdschap...
We logeerden in de Embassy Suites Hotel en dat is een echte aanrader voor families met kinderen. Wij sliepen in een kingsize bed en de jongens hadden een uittrekbaar bed en in beide kamers een televisie. Handig! Op 5' wandelen van het hotel lag de Whole Foods Market, een ideale grote keten waar je heel lekker eten vindt. Na een goedverteerde lunch oefenden we het in- en uitgaan van de metro. Je moet er je ticketje met een zekere snelheid doorjagen anders is het gene 'GO'! We werden er gauw bedreven in! Leuke ervaring voor de grote EN kleine kids!
Onze zondagnamiddag werd gevuld met een blitsbezoek aan het superdrukke Times Square. Je kan er letterlijk over de hoofden lopen. We wilden onze New York passen zo vlug mogelijk gebruiken en haalden die op in Planet Hollywood. Daar in de buurt gingen we het Hard Rock Café binnen om onze collectibles op te halen: 2 pins en een flessenopener. In de buurt gingen we een kijkje nemen in de Da Vinci's Workshop. We bekeken eerst een video over zijn leven en genoten van de tentoonstelling. We waren goed op dreef gekomen en gingen verder flaneren op de Rockefeller Plaza. We zagen in de verte de ijspiste en bewonderden de enorme kerstboom. Om de avond in schoonheid af te sluiten, gingen we een kijkje nemen in Top of The Rock waar je een mooi zicht op de stad hebt. De 1ste namiddag was goed gevuld, we hadden toen nog frisse benen, maar voor hoelang nog? Meer hierover morgen met het reisverslag van de 2de dag.