Workout op de fiets op EDC (DOW)

Deze morgen had ik alweer een doktersvisite. Er moest nog een draadje verwijderd worden die zich verstopt had onder al die bloederige korstjes, maar dat heb ik niet eens gevoeld. De dokter was tevreden met de foto en gaf groen licht om te beginnen sporten. Na 1 week ziet mijn voet er al heel wat beter uit, vooral te danken aan die littekenzalf.

Vandaag ben ik voor de 1ste keer na bijna 5 weken terug gaan sporten, weliswaar kalmpjes aan, maar vastberaden! In het sportcomplex van Dow ben ik een half uurtje gaan fietsen, samen met mijn man die ervoor al een half uurtje gelopen had. Het deed me echt deugd te kunnen sporten en een sportschoen aan te trekken. Normaal verbruik ik zo'n 600 caloriën per workout, maar vandaag hield ik het bij 130. Het is een goede start en ik zou er elke dag toch 50 willen bijdoen. Kwestie van een schema op te bouwen en een doel voor ogen te hebben! Dat het een lange revalidatie wordt, is nu heel duidelijk. Ik voel dat ik elke dag geleidelijk aan meer druk kan zetten op de onderkant van mijn voet en dat alleen al is hoopgevend. Langzaam maar zeker!

Voetbaltornooi in Cincinnati (Ohio)

Vorig weekend ging de ganse familie Devolder naar het Queen City Tournament in Cincinnati op een goeie 5u rijden van Midland. Gauthier had zijn 1ste match op zaterdagvoormiddag die ze wonnen, dus dat beloofde. In de namiddag ging het ganse team naar Kings Island, een soort amusementspark met waterpark. Jammer genoeg konden wij hen niet vergezellen omwille van mijn voetoperatie, Rainier bleef bij ons en koos voor de volgende film:'Night at the Museum 2'
We proberen altijd te genieten van de goede restaurants als we ver weg van huis zijn, dit weekend was dan ook geen uitzondering. We aten in the Olive Garden, Pappadeaux en P.F. Chang.

Het was heet op het veld, zo'n 30 graden en dat van vrijdag tot maandagnamiddag 16u. Zondag stonden 2 matchen op het menu waarvan 1 gelijkspel en 1 overwinning. Op maandag speelden ze al de halve finale in de voormiddag en in de namiddag nam de finale plaats om 14u. Ze hebben ook deze match gewonnen met 2-1 en zijn dus champions! Proficiat aan het ganse Midland Fusion team! Gauthier heeft terug 2 doelpunten gescoord en blijft door deze prestatie nog topscorer van de ploeg!

Niet geschikt voor gevoelige kijkers!

De pin is verwijderd op woensdag 20 mei, een weekje vroeger dan gepland! Het was een pijnlijke ervaring, totaal anders dan bij Gauthier waar de pinnen in 1'' werden uitgehaald. Omdat ik het niet meer kon houden, heeft de dokter beslist om de teen te verdoven. Daarna natuurlijk niets meer gevoeld en ik slaakte een kreet van opluchting!

Precies 4 weken na mijn operatie kon ik eindelijk douchen zonder plastieken kous en zonder hulp! Ik ben zo'n zelfstandig beestje... maar ben erg dankbaar voor alle hulp van mijn bolle! DIKKE MERCI!!! Hoe een mens kan herleven na een goede douche, zalig gewoon! Het voelde als een soort bevrijding... Nu doe ik 3x per dag littekenzalf aan en hoop dat het er tegen volgende woensdag veel beter uitziet. Dan ga ik terug op controle. Dr. Snider gaf de toelating om in een gewone schoen te kruipen vanaf maandag. Hij weet dat we op tornooi zijn in Cincinnati en wil het risico niet lopen dat er iemand tegen mijn voet stampt of dergelijke. Tja, volkomen te begrijpen! Dus zal ik maar braafjes zijn raad opvolgen! Wordt vervolgd...

Vlaamse madammen in Midland

Haren in de wind... cabrio... 30 graden... tof gezelschap...meer moet dat niet zijn...

Programma van donderdag 21 mei? Lunch in de Zinc, we (Isabel & Ann) kozen deze keer voor een slaatje met geitenkaas en rode bieten.

Drank? we hielden het bij water, slim bekeken want het was heet op het terras. Insmeren was dan ook aan te raden.

We hadden een typisch Vlaams onderonsje over het vinden van de geitenkaas, na lang zoeken toch sporen gevonden onder de sla, rarara...Natuurlijk geprofiteerd van de meermaals tot vervelens toe gestelde vraag : "How is everything tasting?" Well, we are a little bit disappointed about the small amount of goat cheese... zei ik heel serieus, maar vriendelijk.

Amerikanen in Midland hebben op culinair vlak nog een hele weg te gaan. Kort daarop kregen we beiden een potje met gebrokkelde geitenkaas die we maar al te graag toevoegden en we hierdoor onze sla eetbaarder vonden! Gelukkig hadden ze nog lekker bruin brood als extraatje.

Na de "zware" lunch konden we niet weerstaan aan het lekker gebak. Op Ann's terras genoten de lekkerbekken van de fruittaartjes met koffie en een chocolade genever van Filliers.

Daarna heb ik mijn ouders nog even gezien op de webcam en les gegeven aan Evelien (oudste dochter van Isabel) van 3 tot 4u in de namiddag. Heel gemotiveerde studente, leergierig en bijzonder aangenaam... ik waan me bij momenten in mijn "oude klas" op het Lyceum waar gedreven leerlingen een leerkracht op wolken doet vertoeven!

Top service at Meijer (Midland)

Op 14 mei ging ik in opdracht van Gauthier naar Meijer om 66 foto's te laten afdrukken over zijn uitstap biologie naar de Chippewa Nature Center. Hij moest die laten ontwikkelen tegen 's anderendaags en vermits dat deel van de opdracht ook al op punten stond, nam ik mijn job au sérieux. Ik stapte het warenhuis binnen om 16u 30 en vroeg een wagentje voor gehandicapten. Zie bijgevoegde foto! Daarna richting fotocenter waar ik direct iemand vroeg om me te helpen. Ik had geluk, er stonden 2 dames gezellig te kletsen en ik dacht van: "die hebben tijd zat"... en inderdaad, een zekere Barbara kwam me gewillig te hulp. Omdat ik in dat wagentje zat, moest ik zelf niets doen, Barbara deed al het werk voor me, van de foto's opladen tot het bijwerken van kleur, formaat, fotohoeken enz... in feite niets moeilijks aan, maar ze deed het in een speed tempo (werkte er al 17 jaar!) en Ann zat erbij en keer ernaar! Ik betaalde 19 cent per foto, normaal was het voor express 25 cent, maar omdat er bijna geen volk was, konden ze die afdrukken in 10'. Wil je de foto's pas de dag daarna, dan betaal je 12 cent. De foto's zijn geslaagd, vind ik en de fotograaf mag er wezen!!!

Tegen 17u vertrok ik alweer huiswaarts, mijn parkeerkaart voor gehandicapten komt goed van pas! Service is echt top in de States! Tja, je moet het eerst meemaken vooraleer je er kan van meespreken! Geniet van de leuke groepsfoto. I'm proud of you, my son!!!

17 dagen na operatie "bunions"

Today was a good day!!! Zover is het al gekomen dat een mens uitkijkt naar een doktersvisite!

De draadjes zijn verwijderd: pijnloos uit mijn grote teen, veel pijnlijker uit mijn klein teentje, ocharme dat klein stompje! De laatste weken nauwelijks gevoeld dat het er nog aanhing, maar vanmiddag zich even fel laten voelen! Maar geen gezever, de blauwe plekken zijn uitgezakt naar de onderkant van mijn voet en zijn bijna volledig verdwenen aan de bovenkant. Mijn litteken van toch 6 à 7 cm is mooi aan het genezen en als de dokter tevreden is, tja, dan zal de patiënt toch niet mogen klagen. Toen ik de dokter vroeg of ik nog met krukken moest lopen, vroeg hij me: "do I see crutches here?" en dat bevestigde al meteen zijn antwoord!

De toekomst ziet er alsmaar rooskleuriger uit: volgende week woensdag nemen ze een foto en als die er goed uitziet, wordt de pin ook verwijderd. Normaal moet deze tussen 4 à 6 weken blijven zitten, maar het zou wel eens kunnen dat het al goed zit en dat ze hem vroeger uittrekken.

Dus duimen hé...

Openscholendag op het Lyceum (Gent) op 8 mei

Het belooft een leuke avond te worden voor iedereen die verbonden is aan het Lyceum.

Ter ere van deze gelegenheid hebben Amy Colman en mezelf elk een nieuwsbrief opgesteld.

Amy is mijn student aardrijkskunde geweest van het 1ste tem het 3de middelbaar. We wonen nu beiden al een paar jaar in het buitenland en vonden het tijd om iets van ons te laten horen!

Dit is Amy's nieuwsbrief : check it out!

VLAMINGEN IN HET BUITENLAND GROETEN HET LYCEUM OP DE
OPENSCHOLENDAG EN EXCUSEREN ZICH HIERBIJ VOOR HUN AFWEZIGHEID

Technologie opent veel deuren en brengt mensen dichterbij…
Sommige leerlingen kleven aan je hart! Amy Colman behoort tot die categorie! Amy is een leerling die zich elke leerkracht herinnert! Hoe kan je ooit zo’n spraakzaam iemand met zo’n sterke persoonlijkheid vergeten?
Ik had het genoegen haar leerkracht aardrijkskunde te zijn gedurende 3 jaar. Ik heb een jong meisje van 13 zien evolueren tot een energieke jonge vrouw die nu in Sliema (Malta) woont en waar ik natuurlijk heel trots op ben!
Toen Amy in het 1ste Latijn zat, verongelukte een klasgenoot van haar, een zekere Olivier en Amy schreef een gedichtenbundel die me op dat moment zo sterk aangegrepen had dat het voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat.
Sindsdien heb ik met haar altijd een enorme band gehad die maar groeide met de jaren en toen we in juni 2005 aan mekaar meedeelden dat het buitenland ons toelachte, wist ik dat we elkaar’s levensweg zouden blijven volgen en inderdaad... deze brief bewijst ons verhaal.
Amy is eind maart beginnen bloggen en sindsdien zijn we elkaar’s trouwe volgers. Ik vind het ongelooflijk plezant om het levensverloop van mijn oud-leerlingen te volgen en te merken hoe deze hun eigen weg banen in onze maatschappij.

Even opfrissen…
Lesgeven is en blijft mijn passie! Deze leerkracht hield van haar leerlingen en kon moeilijk de schooldeur achter zich toetrekken!
Deze persoon was enorm gedreven om bij elke leerling het onderste uit de kan te halen. Zelfs hier in Midland, op Dow High (Lyceum waar mijn oudste zoon Gauthier zit) heb ik reeds verschillende presentatie lessen Frans gegeven als gastspreker. Het is voor Amerikaanse leerlingen minder vanzelfsprekend omwille van hun sterk accent om een deftig mondje Frans te spreken, dus heb ik me moeten aanpassen aan het niveau en de mentaliteit. Maar de wilskracht en de appreciatie vindt men overal als men maar relativeert. Het heeft me enige tijd gekost, maar ik heb ondertussen geleerd enkel te absorberen wat ik belangrijk vind en de rest te negeren. Ik ben Ann De Corte en heb eerst 3 jaar fulltime op de Middenschool als leerkracht aardrijkskunde – economie gewerkt en daarna 8 jaar als leerkracht Frans op het Lyceum.
Mijn man die al 15 jaar voor het bedrijf Dow Chemical werkte, kreeg in 2005 een jobaanbieding in het hoofdkwartier Midland, Michigan die het verdere verloop zijn carrière zou bepalen. Op dat moment waren wij mentaal rijp om de grote stap naar het onzekere te zetten. Ondertussen zijn 4 jaar voorbijgevlogen en zijn we volledig ingeburgerd in de Amerikaanse samenleving. In het 1ste jaar hebben wij zoals elke expat (buitenlander) te maken gehad met enkele cultuurschokken maar deze blijkbaar dan toch overleefd!
Onze kinderen zijn wereldburgers geworden en ik hoop dat ze uit deze ervaring levenslessen kunnen trekken door zoals wij ook risico’s durven te nemen en als flexibele volwassenen... altijd positief vooruit blijven kijken...
Zij hebben vooral in het begin ervaren hoe het voelt om als “vreemdeling” behandeld te worden en hebben zich opnieuw moeten bewijzen in een totaal andere maatschappij. Il faut le faire! Maar ze hebben dat alletwee met glans doorstaan en stellen zich als jonge teenagers spontaner open voor andere culturen en gewoonten.

Waar hou ik me vooral mee bezig nu ik meer vrije tijd heb?
Ik heb in totaal 6 sessies (elke sessie duurt 10 weken) keramiek gevolgd en mijn kunstwerken zoals een Chinese krijger en vazen zijn al eens tentoongesteld in het cultuurcentrum van Midland.(zie blog). Vermits ons leven één grote reis is geworden, maak ik fotoalbums op computer. Deze vorm van digitaal scrapbooken is langzaamaan uit de States naar Europa aan het overwaaien. Amerikanen houden van versieringen, hoe meer hoe liever en ook van “pink”.
Er gaat natuurlijk ook een flink deel van mijn vrije tijd naar mijn kids die beiden voetbal spelen en de jongste is ook nog aangesloten bij een loopclub. Voetbalmatchen zijn hier niet bij de deur, regelmatig rijden we zo’n gemiddeld 2u en soms is het tornooi “out of State”, dan zijn we wel 5 of 6u onderweg. Afstand is een relatief begrip geworden als men beseft dat België 5x in de staat Michigan past en 288x in de VS. Naast de bijna dagelijkse sportactiviteiten krijgen beide jongens ook nog Franse les van hun mama en is hun mondeling Nederlands nog van een behoorlijk niveau, daarentegen is hun schrijfvaardigheid enorm achteruit gegaan. We proberen dit natuurlijk zoveel mogelijk op te vangen maar hebben die keuze bewust gemaakt omdat dit niet opweegt tegenover al het andere positieve.

Waar kan je mij vinden?
Mijn emailadres is nog steeds dezelfde gebleven: ann.de.corte@gmail.com
Sinds november 2008 ben ik beginnen bloggen op http://www.devolders.blogspot.com/. Reacties zijn altijd welkom!
Eind april 2009 heb ik na lang twijfelen dan toch de knoop doorgehakt om op Facebook te komen en vind het zalig om op deze manier contact te hebben met mijn familie, vrienden, ex- collega’s en -studenten. Ik geniet daar elke dag van en koester de mooie herinneringen aan mijn Middenschool/Lyceumtijd waar ik toch 11 jaar met hart en ziel gewerkt heb.
Wij willen mensen stimuleren om de stap naar het buitenland te zetten via ons pas opgericht Facebook-groep: Gisteren op het Lyceum. Vandaag in het buitenland.
Wij wensen iedereen een gezellige avond op de Openscholendag en hopen jullie ooit ergens te ontmoeten.