Bedenking van het jaar!

Deze mooie rode pioen is getrokken in onze tuin.
Gisteren viel mijn oog op DE spreuk van het jaar, naar mijn gevoel!
Ik had het gelezen in een mail gestuurd naar alle ouders van kids die op Jefferson Middle School school lopen. Mijn jongste zoon zit daar momenteel nog in het 1ste middelbaar of hier 7th grade genoemd. Tijd om te bezinnen weliswaar...
“The longer I live, the more I realize the impact of attitude on life. Attitude, to me, is more important than facts. It is more important than the past, the education, the money, than circumstances, than failure, than successes, than what other people think or say or do. It is more important than appearance, giftedness or skill. The remarkable thing is we have a choice everyday regarding the attitude we will embrace for that day. We cannot change our past… The only thing we can do is play on the one string we have, and that is our attitude. I am convinced that life is 10% what happens to me and 90% of how I react to it. And so it is with you…we are in charge of our Attitudes.”
Charles R. Swindoll
Zo kan ik deze wijze spreuk direct toepassen op mijn leven gezien door de ogen van een jonge veertiger: Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik die wijze raad aan mijn studenten op Delta College en SVSU (twintigers) doorgeef: In het leven heb je de keuze om juiste of onjuiste beslissingen te nemen, denk goed na vooraleer je die neemt want je toekomst kan ervan afhangen. Als volwassenene neem je een bepaalde houding aan die kan variëren van een zeer passieve naar een neutrale of een zeer actieve tot duidelijke passionele houding. Je kan beslissen om je passie te volgen en van je hobby je beroep te maken. Naar mijn mening zijn dit de gelukkigste mensen op aard. Het is niet altijd gemakkelijk om de juiste beslissing te nemen, de toekomst kan zo onduidelijk zijn, bangelijk onzeker... Tegenwoordig is het moeilijker om juiste beslissingen te nemen door de steeds sneller veranderende maatschappij. Jongeren hebben nu TEVEEL KEUZES en lijden onder de OVERINFORMATIE vind ik persoonlijk. Daarom vind ik het super belangrijk dat ouderen een duidelijker boodschap aan de jongere generatie geven. Hoe men tegenover het leven staat, m.a.w. welke houding men in een bepaalde situatie aanneemt en wat men dan uiteindelijk beslist, heeft niet enkel gevolgen voor zichzelf maar ook voor de directe omgeving.

Op een mooie oktoberdag...

Deze morgen net iets voor ten achten, keek ik door mijn badkamerraam en zag... een hert en 10 kalkoenen lopen... Het was het begin van een mooie dag! Geluk zit in kleine dingen en ik ben een gelukkig mens... Serge had nog meer geluk deze morgen: hij zag 5 herten en 11 kalkoenen lopen... (neeje, niets gedronken hoor!) Geheelonthouder in hart en nieren, haha!!!

De maand september is aan ons voorbijgevlogen en ik heb nauwelijks/niet dus de tijd gehad/genomen om te bloggen of van iets te genieten op mijn gemakske zoals dat vroeger wel het geval was. Grotendeels is dit te wijten aan de vele sportieve activiteiten. Natuurlijk speelt voetbal zoals altijd de hoofdrol maar sinds 30 augustus ben ik ook terug beginnen lesgeven.

Het was een mooie break de 5 voorbije jaren, maar ik had echt genoeg van privélessen te geven en miste de groepssfeer en het contact met studenten enorm. Ondertussen heb ik dit hier in de States op een heel aangename manier mogen proeven. Ik geef momenteel lessen Frans in Delta College en SVSU (Saginaw Valley State University), ttz 8u/week. Mijn studenten zijn heel enthousiast en gemotiveerd! Het zijn vooral beginners, maar toch zijn er al velen die in het middelbaar wat Frans als keuzevak genomen hadden, we noemen deze studenten valse beginners of faux débutants... Deze winter ga ik in totaal 3 klassen hebben wat gelijk staat aan 12u les/week en hopelijk kan ik dat uitbreiden naar 4 klassen (full time) volgend academiejaar.

Verder stellen onze 2 tieners dat supergoed op school. Het is niet altijd gemakkelijk dit te combineren met voetbal maar we passen hier een mouw aan. Het herfstseizoen is altijd even wennen aan het vlugge ritme, het vallen van de bladeren, het opruimen van de talrijke bloempotten in de tuin, het planten van honderden bloembollen zoals tulpen, krokussen, irissen en paaslelies en het nog even nagenieten van de laatste zonnestralen...

En ja, voor ik het zou vergeten: we hebben een nieuwe auto sinds 10 augustus. Het is een Town & Country van het merk Chrysler.

Het was een toffe verrassing voor Jen & Rob toen ik hen kwam ophalen in Detroit. We hadden goed kunnen zwijgen... Ge leert dat met ouder worden hé!

Een dagje "Philly" op woensdag 11 augustus

Op het programma stond: een lunch met een ex-studente Frans, een ingenieur scheikunde, 5-talig, die voor Dow Chemical werkt en sinds vorig jaar voor haar werk verhuisd is naar Philly EN natuurlijk ook gaan shoppen. Sinds een paar maanden vliegt de Dowshuttle nu naar Philly (zie vorige artikeltjes over Lake Jackson) en kunnen familieleden genieten van een gratis zitje op het vliegtuig. Het is vanuit MBS (Midland - Bay City - Saginaw)een heel korte & aangename vlucht van 1u15'. Philadelphia is een stad in het oosten van de VS en is de grootste stad in de staat Pennsylvania. De stad speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de VS. Ze werd gesticht in 1681, was in 1776 toneel van de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring en was van 1790 tot 1800 de hoofdstad van de VS. In de volksmond wordt de stad vaak "Philly" genoemd. De naam Philadelphia komt uit het Grieks en betekent 'Broederliefde'. Het is de 6de stad van Amerika met ongeveer 1,5 miljoen inwoners. Bezienswaardigheden zijn: oude binnenstad met Independence Hall, veel oude gebouwen zoals dat van de American Academy of Arts and Sciences, het Rodin Museum met de grootste verzameling werken van Rodin buiten Frankrijk, Liberty Bell.

's Morgens bracht ik een begeleid bezoek aan Independence Hall. Je kan gratis tickets verkrijgen in de toeristische dienst vlakbij. Ik nam de toer van 9u30 die duurde een half uur. Het was een grote groep van ongeveer 70 man. Independence Hall is een historisch gebouw waar op 4 juli 1776 de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring werd aangenomen. George Washington werd er gekozen tot bevelvoerder van het Amerikaanse leger in 1775. In het gebouw werd in 1777 tevens het ontwerp voor de Amerikaanse vlag gekozen, werden in 1781 de Articles of Confederation (waardoor de 13 staten van Amerika samen een confideratie vormden) aangenomen en werd de Amerikaanse Grondwet in 1787 opgesteld. Tegenwoordig is Independence Hall van binnen en van buiten gerestaureerd tot zijn oorspronkelijke laat 18e-eeuwse uiterlijk. Ook het meeste meubilair stamt uit die periode (zie foto). Independence Hall maakt deel uit van het Independence National Historical Park en werd in 1979 opgenomen op de Werelerfgoedlijst van UNESCO.

Daarna bracht ik een bezoek aan de beroemde en historische klok: Liberty Bell. Deze is één van de meest bekende symbolen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en staat bekend als symbool voor de vrijheid in het algemeen. De klok is gehuisvest in een paviljoen gelegen tegenover Independence Hall. Volgens de overlevering werd de klok op 8 juli 1776 geluid om de burgers van Philly samen te roepen voor het voorlezen van de Declaration of Independence. De Liberty Bell stond ook bekend als de 'Independence Bell' of de 'Old Yankee's Bell', tot de Amerikaanse abolitionistische beweging de klok als symbool overnam in 1837. In de 19e eeuw ontstond er een scheur in de klok. De huidige brede scheur is het resultaat van verscheidene reparatiepogingen. In 1893 componeerde John Sousa een mars die hij naderhand de titel Liberty Bell March gaf.

In de namiddag heb ik nog een belangrijke ontdekking gedaan op gebied van merkkledij! Ik hou enorm van Europese merken, naar mijn bescheiden mening veel stijlvoller en van veel betere kwaliteit. Maar... toen ik in Walnutstreet aan het slenteren was en in winkels binnenging waarvan ik de meeste merken reeds kende, kwam ik opeens een winkel binnen waarvan ik dacht: 'wow, hier kan ik uren in rondlopen om te kiezen'. Ik vond het enorm Europees uitzien, het decor, de stijl... Daarom vroeg ik aan een verkoopster of Anthropologie een Europees merk was, voor mij tot nu toe onbekend. Sinds ik in de States reeds 5 jaar vertoefde, was het heel goed mogelijk dat ik niet meer up-to-date was. Maar neen mevrouw, het is wel degelijk Amerikaans. Ah bon! Ik heb dus een leuke T-shirt en een gilet gekocht, heel speciaal voor op mijn talrijke jeansrokken die ik in '?' gekocht had. Je kon het raden zeker? Dat was België natuurlijk!

Het beste ervan is dat ik die kleren online kan bestellen, de andere mogelijkheid is naar Birmingham rijden op zo'n anderhalf uur.

Knappe voetbalprestaties van Gauthier's team

Onzen oudsten heeft drukke tijden achter de rug. Hij was pas terug van België op vrijdagavond 9 juli en op zaterdagavond 10 juli had hij al een sleepover bij zijn voetbalcoach Rob Camilletti met een paar andere spelers. Reden? Het vroege vertrek (6u) op zondagochtend naar Blaine, Minnesota op 13u rijden van Midland. Zijn ploeg U-16 Midland Fusion '94 deed het niet slecht!

Uit een krantenartikel van de Midland Daily News

Hieronder nog een link uit een andere krant: the Morning Sun:
http://www.themorningsun.com/articles/2010/07/29/sports/preps/srv0000008955805.txt

Familiebezoek - 1 maand België

Na onze verhuis in mei hadden we niet veel tijd om op adem te komen. De 4 weken ertussen voelden aan alsof het maar 2 weken waren vooraleer we naar België gingen. We hadden het gevoel nog niet veel gerealiseerd te hebben, maar in realiteit hadden we natuurlijk veel meer verwezenlijkt! We hebben de juiste beslissing genomen voor te opteren voor een zomerverblijf van 1 maand. Reeds 4 jaar kwamen we enkel tussen Kerst en Nieuw terug, maar we vonden dit bezoek te kort en het weer was ook niet altijd een meevaller. Deze zomer hebben we genoten van lange zomeravonden, BBQ's, feestjes zoals ook een trouwfeest van mijn neef Jeroen De Clerck de dag van aankomst, 12 juni. Het was een heel tof weerzien van familie die echt heel content waren dat we erbij konden zijn. De dagen vlogen voorbij en voor we het goed en wel beseften, vertrokken we voor 3 dagen naar Parijs. We hadden daar afgesproken met een paar Franse vrienden die we in Midland leerden kennen. Iedereen van de Franse groep ging een beetje zijn eigen weg in 2008. Sommige families keerden terug naar Parijs, anderen gingen in Zwitserland wonen, maar we hebben altijd het contact bewaard wat wijst op een diepe vriendschap.

Onze tieners genoten met volle teugen van hun 3-daagse cultuurreis in de Franse hoofdstad. Links op de foto zie je onze 'passionele' gids die ons bijna 3 uur lang 'gijzelde' met haar toch wel boeiende uitleg over de geschiedenis van de Notre-Dame, in het Frans weliswaar! We bezochten het Louvre, de Notre-Dame, de Eiffeltoren. We slenterden op de Champs-Elysées, Place de la Concorde, Place du Tertre (Montmartre) en de laatste dag was het bezoek aan de Château de Versailles een puur genot voor het oog. Prachtige aangelegde tuinen zorgden dan ook voor talrijke mooie foto's.

Op 1 juli stond een dagje Brugge op het programma met mijn ma en de kids. We hadden terug afgesproken met een Waalse vriendin (die nu ook in Midland woont) en haar zoon en dochter. In de voormiddag deden we een boottochtje en genoten we van ons 'Venetië van het Noorden'. Na een gezellige lunch op een zonnig terrasje gingen we nog wat shoppen.

De laatste dagen van juli waren gevuld met onze jaarlijkse aankopen zoals Franse boeken, lingerie, schoenen, DVD's, stroopwafels, chocolade en sausen die we in Midland niet kunnen kopen zoals bearnaisesaus. De 9 valiezen zaten dan ook weer propvol en het was wikken en wegen tot vervelens toe. Het weer in België was een voltreffer tijdens ons bezoek als je het vergelijkt met het weer nu, eind juli. De Michigan zomers daarentegen zijn heel aangenaam. We hebben nu al weken constante temperaturen van 30 graden. We hebben nog veel werk aan de winkel maar het begint te vlotten. We zijn blij dat we verhuisd zijn en wonen hier heel graag. De tuin is een verademing, een oase van rust en stilte en van zalig gefluit van vogels... Wat kan een mens nog meer verlangen?

Een nieuwe start... we vliegen erin!

Wat voelt het goed om terug eigenaar te zijn en zelf beslissingen te kunnen nemen!
Zoals o.a. een dode boom verwijderen van ons domein (zie onze houthakker links); dat hoort er nu bij.
2 weken geleden hebben 4 man onze inboedel in 4 dagen ingepakt. Tijdens vorig weekend hadden we tussen voetbalwedstrijden door de tijd om ons eigen huis schoon te maken. Het was een erg vermoeiend weekend met heen & weer rijden tussen hotel en huis. Vorige week hebben de verhuizers dan alles uitgepakt in 2 dagen en sinds woensdag leven we letterlijk tussen de dozen. We storten ons tegenwoordig op karton & papier. Ik garandeer het jullie dat ik geen papier meer kan zien! MAAR we voelen ons hier direct thuis, het is een verademing om terug van een stukje privé te kunnen genieten en onze tuin is buitengewoon zalig om in te vertoeven...

Gisteren heb ik een pruimenboom (Stanley plums, zie foto rechtsboven) gekozen voor mijn Moederkesdag (amper 1 week geleden!) en voor mijn verjaardag ga ik wel nog een ander fruitboompje uitpikken (da's langer geleden!). Het was er gewoon nog niet van gekomen door al die drukte. Maar ik vind een boompje dan ook veel specialer dan een bos rozen. Morgen belooft het een warme dag te worden en dan ga ik nog wat bloemen planten.

Nog 1 weekje Scarborough! 5 jaar voorbijgevlogen...

Vanaf volgende week vrijdag gaan we een ander blad beschrijven: één van eigenaar ipv huurder. Voor we in mei 2005 vernamen dat we naar de States gingen verhuizen, hadden we al enige tijd een architect onder de arm genomen. Hij had reeds verbouwingsplannen voor ons gemaakt. Dat was geld in het water natuurlijk, maar we waren content dat we capabel waren om onze dromen waar te maken. Nu 5 jaar later, een loghome rijker, een grote vriendenkring rijker, zijn we dolenthousiast om aan een nieuw avontuur te beginnen. De kamers in de kelder zijn ondertussen omgetoverd tot een deftige logeerkamer en living. Onder leiding van de eigenaar heeft mijn dappere man geleerd hoe je in een open ruimte muren en een deur steekt en hoe je vloeren legt. De vloer in de logeerkamer hebben ze met z'n twee in 6u gelegd en Serge heeft het voor mekaar gekregen om in 2 dagen gans alleen de vloer van de living te leggen. Ik ben heel trots op hem en hij ook op zichzelf ('t is een man hé!) Ik heb niet alleen muren geschilderd, maar ook een deur en een kast. Wij zijn terecht heel fier op al ons werk! Alles wat je zelf doet, doe je meestal beter!
Deze avond heeft Serge voor de eerste keer al het gras gemaaid. Zie bijhorende foto. Verdere commentaar over hoe leuk hij dit vond is overbodig, denk ik. Door al dat verhuisgedoe kunnen we niet anders dan de voetbal van onze kids tijdelijk te verwaarlozen. Onze jongste zoon is zonet vertrokken richting Bowling Green, staat Ohio, op zo'n 3u rijden van Midland. Hij heeft daar een voetbaltornooi het ganse weekend en komt afhankelijk van de resultaten pas op zondagavond thuis. De oudste heeft nu een voetbalwedstrijd in Holt, op 2u rijden. Zo gaat het elk weekend tegenwoordig. De voetbalmatchen volgen mekaar in razendsnel tempo op en wij kunnen niet gaan supporteren.

De eigenaars van ons huurhuis hebben besloten om het huis nog een paar maanden door te verhuren aan een gezin dat op Paaszondag rond 6u 30 's morgens hun huis door een brand verloren is. Het betrof de familie Glackin met 3 kinderen en een hond. Gelukkig was iedereen ongedeerd, maar wat een trauma hebben die mensen niet te verwerken? Iedereen probeert een handje te helpen en ipv mijn speelgoed aan Goodwill te doneren laat ik het allemaal voor hen staan. Het geeft een goed gevoel om mensen in nood te kunnen helpen. Ook hebben we geluk dat we veel oude kasten gewoon kunnen laten staan zodanig dat die mensen niet teveel hoeven te kopen. Daarbij verkoop ik ook nog enkele oude meubelen zodanig dat we zaken kunnen aankopen die echt bij onze loghome passen. Na deze overgangsperiode wordt het Scarborough huis uiteindelijk dan toch verkocht. Gelukkig hebben we nog niet echt te maken gehad met showings waar je mensen het huis laat zien want dit is echt heel tijdrovend. Wel hebben we de voorbije maanden heel wat moeten verdragen op gebied van restauratiewerken. Zo hebben ze in de keuken, hall en inkom het grijze tapijt vervangen door vloer in bamboe. Ook hebben ze in alle badkamers de lampen vernieuwd en deze week is het venster boven onze voordeur ook vervangen. Het betrof een raam van 150 kg, het precisiewerk van 4 mannen was echt nodig. Ik vond het interessant om te toe te kijken want ik was geïntrigeerd door het soort werk.

Verhuizen binnen 2 weken

Ten huize Devolder is het super druk geworden. Sinds we terug kwamen van een weekje paasvakantie is alles in een draaimolen beland. De logeerkamer in de kelder is bijna af en nu wordt onze living onder handen genomen. In beide kamers worden nieuwe vloeren gelegd. Serge houdt zich daar vooral mee bezig terwijl ik de muren schilder van de badkamer, waskot, slaapkamer, logeerkamer. Ook heb ik de kelderdeur reeds gestaind, dat gebeurt met een vod ipv een verfborstel en ik doe dat in feite graag. Het doet me denken aan mijn keramieklessen waar ik ook kon experimenteren met glazuren. Ook buiten is er veel werk aan de winkel. Zo heb ik bijna al mijn vaste planten uit de tuin van het huurhuis kunnen verplaatsen naar ons huis. Dank zij het goede weer is dit een nog een aangename, toch lastige karwei! Het is een morele opkikker om met bloemen bezig te zijn en ik trek me daar enorm aan op. Na 5 jaar is het ongelooflijk wat een mens allemaal verzamelt. Bureauruimten opruimen is enorm tijdrovend. Daar houden we ons nu mee zoet, we proberen elke avond een paar uurtjes te werken. Uit ervaring hebben we geleerd dat de verhuismannen alles gelijk vertikaal sorteren en willen doorwerken. Geen tijd over om nog te sorteren eens zij het huis binnenstormen. In 3 dagen moet alles ingepakt zijn en ze hebben 2 dagen nodig om alles uit te pakken. Ben benieuwd hoe het gaat verlopen deze keer.

Ik hou jullie op de hoogte!

Cruisen in de Caraïben

We zijn nu al een weekje terug van onze 1ste cruise ervaring. Hoog tijd dus voor een verslagje.

Onze reis begon in Miami in het weekend van 27-28 maart waar we in een hotelletje logeerden op een paar minuten wandelen van het strand. Het Art Deco district dat we voor de 2de keer bezochtten (na 17 jaar) zag er nog altijd naar ons gevoel hetzelfde uit. We hadden prachtig weer en genoten van zon, zee & strand, een prima uitblazer... Op zaterdag fietsten we naar Key Biscane waar we heel graag een tennismatchke van onze landgenoten Justine en/of Kim wilden meepikken, maar helaas speelden geen van beiden op die dag. Bummer! Fietsen in Miami is wel niet zo ontspannend als in San Francisco!
Met het cruiseschip 'Carnival Valor' kozen we voor de volgende bestemmingen: Grand Cayman, Roatan, Belize en Cozumel. De 1ste en laatste dag waren we 'op zee'. In Roatan en Cozumel kon het schip aan wal geankerd zijn, dwz dat we via een grote pier van het schip konden wandelen. Voor de andere bestemmingen gingen we via boten aan wal. Dit kostte natuurlijk meer tijd dan we oorspronkelijk ingeschat hadden.

Ons plan was om in Grand Cayman aan parasailing te doen, maar het weer was een tegenvaller: teveel wind! Jammer! De 1ste dagen hebben we dan maar genoten van idyllische plekjes aan het strand. In Belize stond snorkelen met roggen op het programma. Rainier had een beetje moeite in het begin, maar na een half uurtje genoot ook hij van de talrijke mooie vissen en het koraalrif.

Op een bepaald moment dook onze gids naar de zeebodem en toonde ons een enorm grote hermiet krab. Wij hebben er zo 3 kleine thuis. Deze beestjes zijn erg verlegen, maar toch hadden deze precies zin om vlug eens hallo te zeggen... Daarna was het enorm genieten van de talrijke grote roggen die met z'n 30 of meer zelfs rond ons zwommen in ondiep water. Je kon ze vastnemen en ermee zwemmen als je de truk meehad. Ze voelden super zacht aan, het zijn heel lieve zeedieren die zich graag laten aaien. In Cozumel hebben we terug gesnorkeld maar nu met schildpadden. Het was een buitengewone ervaring. Zo heb ik een reuzeschildpad vanop de bodem zien naar boven zwemmen om lucht te happen. Door deze ervaring was ik totaal mijn groep uit het oog verloren en bij een andere groep beland. De rest van de Devolder klan heeft meer geluk gehad en 3 à 4 schildpadden kunnen bewonderen. Foto's volgen... hopelijk zitten er enkele mooie bij... het is geen makkie om in het water te trekken.

Farewell party van Claudia Bauman (Duitse expat)

Het is al een zeer sportieve week geweest! Elke dag ben ik gaan sporten op DOW EDC. De lessen cardio, turbo kick en booth camp heb ik deze week allemaal gevolgd. Ze worden daar op een hoog niveau gegeven. Vanmorgen ben ik nog speciaal om Claudia nog een laatste maal te zien naar de zumba les geweest en daarna ben ik nog een uurtje gaan tennissen met een Nederlandse dame. Het is genoeg geweest voor één week, maar de kilootjes eraf zijn bij deze mooi meegenomen. Wat ga ik Claudia missen in de lessen turbo kick! Jammer genoeg heb ik haar maar de laatste maanden beter leren kennen. Het klikte direct tussen de 2 Europese dames, vooral in een groep van 30 Amerikanen valt het mentaliteitsverschil serieus op. We zijn beiden heel direct en zeggen gewoon wat op onze lever ligt en we durven beiden ook ne keer ferm uit de bol gaan en extravagante dingen doen of zeggen. Op dinsdagavond was ik dan ook uitgenodigd op haar afscheidsfeest dat doorging in een gekend restaurant in Bay City nl. Atrium. We waren in totaal met 14 dames en de groep was zoals te verwachten internationaal: ladies uit Amerika, Duitsland, België, Argentinië, Engeland, en Italië waren vertegenwoordigd. Waar anders dan in Midland vind je in een groep van 14 liefst 6 verschillende nationaliteiten?

Als afscheidscadeau heb ik via mijn digitaal scrapbook programma Creative Memories maar liefst 12 verschillende pagina's gemaakt. Er waren 7 vriendinnen die me foto's met bijhorende teksten opgestuurd hadden en die heb ik vorig weekend verwerkt tot pagina's (30 op 30cm). In Michaels had ik een mooi album gevonden waar de pagina's perfect inpasten. Op de avond zelf was het groepscadeau dan ook één van de hoogtepunten. Ik had veel fun met het verwerken van allerlei foto's en op de avond zelf dan de gezichten te herkennen en ik had precies het gevoel dat ik die personen al veel langer kende. Ik was enorm gepakt door de inhoud van sommige teksten. "That's the beauty of life", vind ik om te eindigen met een emotionele noot en om mensen te ontmoeten die niet bang zijn om hun ware aard te tonen. Morgen vertrekt Claudia met haar familie terug naar Hamburg na 2 jaar Midland. Ik vind het heel dapper dat ze vandaag nog 2 lessen volgt op EDC. Deze avond gaat er nog een les verdedigingstechnieken door die ze zeker niet wil missen. Maar niet getreurd, ze komt ons nog wel eens bezoeken wanneer haar man hier komt werken. Dus het was dan met een grote glimlach en nog wat geschater dat we tot mekaar zeiden: "tot later"

De avonturen van Yolanda in de States

Sinds 1989 is er de Dow Corning Tennis Classic : een tornooi van het professioneel vrouwentennis dat ondertussen uitgegroeid is tot een mega evenement met meer dan 15 000 fans. Dit jaar hadden we graag een speelster bij ons thuis gehad voor de week, maar de vraag was groter dan het aanbod. Vele speelsters logeren op hotel omdat ze gesponserd zijn of omdat ze niets afwisten van mogelijkheid tot logement bij families. Misschien hebben we meer geluk volgend jaar! We zouden ook heel graag een Franstalige speelster in huis hebben.

Gisteren speelde de 17-jarige Belgische Tamaryn Hendler tegen de Russische Yana Koroleva.

Het werd een 3-setter waarbij de Belgische de 1ste set in de wacht sleepte met 6-3, de 2de en de 3de set verloor met 6-1 en 6-3. We hebben hevig gesupporterd, maar het kon niet baten. De Belgische maakte veel fouten en had het moeilijk na een 5-maanden onderbreking ten gevolge van een ontsteking aan het scheenbeen. We zijn benieuwd hoe ze het in haar dubbel spel zal vanaf brengen later deze week. We volgen haar op de voet!

In de late namiddag gingen we wandelen in de Dow Gardens. We genoten van de 25 glassculpturen van Craig Mitchell Smith. Het was een prachtige zonnige dag met heel veel gelach!

Steak tartare in Café Zinc (Midland)

Sinds onze Hollandse, zeg maar Zeeuws-Vlaamse vrienden Jan & Yolanda vorige week woensdag gearriveerd zijn, hebben we al drukke tijden beleefd. De vrouwen proberen zoveel mogelijk te gaan sporten om er nog een paar kilootjes af te krijgen en stimuleren mekaar. Vrijdag hadden we echter zin in shoppen in Birch Run en om de namiddag gezellig af te sluiten, gingen we naar Café Zinc voor een 'patteetje' met een 'tasje' koffie. Aan deze 2 dialectwoorden hebben een Vlaamse en een Hollandse veel plezier beleefd, want in het AN is dit een taartje met een kopje koffie. Moet je maar eens zelf uittesten. Gewoon hilarisch wat je van mekaar dan opsteekt!
De chefkok van het restaurant had al van de avond tevoren kennisgemaakt met het Nederlands koppel en het ijs was duidelijk gebroken. Vanaf het moment dat we binnenkwamen, werd ik al direct begroet als de Belgische vriendin door de chefkok. Hij had blijkbaar niet veel te doen in de namiddag en besloot op zijn gemak met de 2 dames een babbeltje te slaan.

We bestelden de heerlijke fruittaartjes met koffie en genoten met volle teugen. Op mijn aanvraag kreeg Yolanda een proevertje van het multigranenbrood en toen ik over de lekkere Belgische préparé begon, was de chefkok direct bereid om ons te bedienen met ... inderdaad broodje met préparé. Amper 10' later kregen we dat bord (zie foto) voorgeschoteld en smaken dat het ons deed! Hij zei dat het vroeger op de menukaart stond maar er nu al enige tijd van gehaald werd, zonde vind ik dat! Natuurlijk niet moeilijk te begrijpen, Amerikanen zijn nu éénmaal vies van rauw vlees en eieren.

3 vliegen in een slag; buit van het blitsbezoek: 1 multigranenbrood, 1 chocoladetaart, steak tartare!

En dit terwijl 2 charmante dames gewoon gingen koffiekletsen... Life is good!

1 januari 2010

Op Nieuwjaarsdag genoten we van het kalme Times Square 'The Day After'. Om 12u deden we de Radio City Music Hall toer die een goed uur duurde olv een gids. We kregen een blik op wat er zich achter de coulissen allemaal afspeelt en hadden het genoegen om met een Rockette (danseres) op de foto te staan.

Daarna gingen we eten in een Belgisch restaurant 'Markt' waar de menukaart in het Engels & het Nederlands geschreven staat. Best aangenaam! Het is een restaurant met een mooi decor waar schilderijen hangen van ons Koningshuis. Pure nostalgie! We bestelden steak tartare met frietjes en smaken dat het ons deed! De préparé was lekker maar kan nog steeds niet tippen aan onze Belgische normen.
In de late namiddag deden we nog een kort bezoekje aan het Intrepid Sea, Air & Space Museum.
We namen een kijkje in een onderzeeër die actief gebruikt werd in de WOII. Het is altijd fascinerend om te zien hoe een bemanning van ongeveer 80 man daar zo dicht op elkaar kan leven en werken.

Ons New York avontuur zat er op en we waren na 1 weekje toch blij dat we terug in het rustige Midland konden vertoeven. Home sweet home!

Hoogtepunt van de reis: Statue of Liberty & Ellis Island op 31/12/'09

Het vrijheidsbeeld is een geesteskind van de Franse beeldhouwer Frédéric Auguste Bartholdi. Hij wou dat het beeld een monument zou zijn voor de vrijheid die hij in zijn eigen land meende te missen. Hij wijdde 21 jaar van zijn leven aan de realisering van dit plan. Zijn moeder stond model voor het beeld. De 7 'stralen' aan haar kroon symboliseren de 7 zeeën en de 7 continenten. Lady Liberty bestaat uit 300 gemodelleerde koperplaten die aan elkaar zijn geklonken. Het was een geschenk van het Franse aan het Amerikaanse volk en is overal ter wereld een vrijheidssymbool. In het gedicht van Emma Lazarus, dat in het voetstuk staat gegraveerd, zegt Lady Liberty: "Geef mij uw vermoeide, uw arme, uw bijeengekrompen massa's die smachten naar vrijheid." Het beeld stond in Parijs voordat de huidige standplaats op Liberty Island gereed was. Het werd op 28 oktober 1886 onthuld. In hetzelfde jaar werd de originele toorts, die was verroest, vervangen door een nieuwe. De vlam is bedekt met 24 karaats bladgoud. Het hoogste niveau dat toegankelijk is, is de kroon. Wij zijn daar binnen geweest!

Wij hadden 's morgens de boot van 8:30 genomen richting Liberty Island. Het begon lichtjes te sneeuwen voor de 1ste keer tijdens onze reis toen we aan het aanschuiven waren aan het loket waar je tickets kon kopen. Wij moesten door 2 verschillende controleposten. Onze handbagage moesten we in een soort kluis achterlaten. Wij werden op zijn 'Amerikaans' gefouilleerd. Na bijna 5 jaar zijn we dit al zo gewoon dat wij dit proces gewoon 'ondergingen'. Rond 9:25 kwamen we in de grote hal toe waar we een blik konden werpen op de originele toorts. Pas rond 9:45 mochten we in groepjes van 10 man de klim naar de kroon aanvangen. We vonden dit een enorm aangename ervaring omdat we in alle rust en in ons tempo de meer dan 500 treden konden beklimmen. Het was minder vermoeidend dan verwacht. Dit kwam door de vele platforms waar je toch gedurende een paar seconden kon bekomen... In de kroon zelf waren we enkel met zijn vieren en hadden we ruim de tijd om aan 2 gidsen vragen te stellen en enkele foto's te nemen. Een schitterende ervaring was dit! Na dit bezoek namen we de boot richting Ellis Island. De 1ste Ierse immigrante die op dit eiland toekwam in 1892 was Annie Moore. (zie foto standbeeld)

De helft van alle Amerikanen kan zijn herkomst terugvoeren tot Ellis Island, dat van 1892 tot 1954 dienst deed als immigratiedepot. Tijdens de grootste volksverhuizing uit de wereldgeschiedenis zijn hier bijna 17 miljoen mensen gepasseerd. Tegenwoordig is Ellis Island een nationaal museum. Bij het museumonderdeel Through America's Gate staan de vroege inreisformaliteiten centraal. Wij deden een audiotoer van een anderhalf uur waar het verhaal grotendeels verteld wordt ahv. van foto's en de originele stemmen van immigranten. Deze gezinnen moesten wachten tot in de Registry Room waar de inreisformaliteiten konden worden afgehandeld. (zie foto) De oude metalen balustrades werden in 1911 vervangen. Immigranten met besmettelijke ziekten zoals trachoma (oogziekte) kon de inreis worden geweigerd. Ze werden teruggestuurd naar hun land van herkomst. Ze werden ingedeeld in letters van A tem C. A was toelating zonder problemen, B was twijfelgeval: dan werden ze tijdelijk behandeld in een ziekenhuis en C was weigering en terugsturing naar huis. 7 jaar geleden hebben Serge en ik dit bezoek gedaan olv een gids, maar we vonden de toer met de individuele hoofdtelefoon ook heel interessant. Er liepen een paar gidsen rond die daar op vrijwillige basis werken en indien men extra info wil, kan je die gerust krijgen. Na de toer gingen we nog een een kijkje nemen buiten. Op de cirkelvormige muur met meer dan 500 000 namen van families die geïmmigreerd zijn naar de States. Wij waren natuurlijk nieuwsgierig of The Devolder Family daartussen zou zitten en we hebben die inderdaad gevonden. Mijn meisjesnaam De Corte zat er jammer genoeg niet tussen, De Clerck daarentegen wel. Interessant, niet?

NYC Woensdag 30 december: museumdag

In de voormiddag stond het American Museum of Natural History op het programma. Hier kan je gerust een ganse dag mee vullen want ze hebben een grote collectie verdeeld over 4 verdiepingen. Het is toch beter om zo vroeg mogelijk te gaan want tegen de middag loopt het hier stampvol en zijn de rijen om tickets te kopen veel te lang.

Na onze maag wat gevuld te hebben met lekkere deep-fried pizza van UNO hebben we Central Park doorkruist. Je zal er vast al van gehoord of gezien hebben op TV of in films. Het zal je dan ook niet verwonderen dat dit openbaar park met zijn 25 miljoen bezoekers per jaar één van de meest bezochte parken in de VS is.

Een bezoek aan het Solomon R. Guggenheim Museum is een echte aanrader als je van schilderijen houdt. Zelfs het gebouw is een attractie op zich. Er liep daar een tijdelijke tentoonstelling van de Russische schilder (20e eeuw) Kandinsky wiens abstracte schilderwerken we maar met mate konden appreciëren. We genoten wel van werken van impressionisten zoals Manet, Monet, Pissarro, Cézanne, Dégas.

We waren van plan nog een kijkje te nemen in één van de grootste speelgoedwinkels ter wereld: FAO Schwarz, maar de lange rij buiten was ons iets te lang.

Een beetje geschiedenis...

Sinds de ontdekking van New York door Giovanni da Verrazano, bijna 500 jaar geleden, was deze havenplaats voor Europa van veel belang. In 1621 stuurden de Hollanders de eerste pelshandelaren naar dit gebied, genaamd Nieuw Amsterdam. De eerste kolonisten bouwden hun huizen zonder enige planning. Dit is tegenwoordig nog terug te vinden in het kronkelige stratenpatroon van Lower Manhattan. In 1664 verloren zij deze kolonie aan de Engelsen. De nederzetting kreeg een nieuwe naam: New York. De stad zou deze naam behouden, ook nadat de Engelsen deze op hun beurt moesten afstaan. Dat gebeurde in 1783, aan het einde van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. In de 19de eeuw maakte New York een snelle groei door. Het werd één van de belangrijkste havens ter wereld. De scheepvaart bracht industrie en de handel bloeide. In 1898 werden Manhattan en de 4 omringende gemeenten samengevoegd waardoor de op één na grootste stad ter wereld ontstond. De stad ontwikkelde zich tot het culturele en economische centrum van Amerika en bleef maar groeien doordat duizenden immigranten hier een beter bestaan hoopten te vinden. Er ontstonden getto's. De vermenging van culturen heeft de stad verrijkt. Er worden zo'n 80 verschillende talen gesproken. Meer leesvoer hieromtrent vind je in de Capitool Reisgidsen New York

NYC Dinsdag 29 december 2009

Deze dag was de koudste van de week. Het was zeer winderig en dat voelt altijd iets kouder aan dan het werkelijk is. 's Morgens stond er een wandeling over de Brooklyn Bridge op het programma. De in 1883 voltooide brug was de grootste hangbrug ter wereld en de eerste die van staal was gemaakt, gebouwd door de Duitse ingenieur John A. Roebling. Jammer genoeg eiste de bouw die 16 jaar duurde, 20 van de 600 arbeiders, waaronder dat van Roebling. Straf verhaal: in 1869, vlak voor het begin van de bouw, werd zijn voet verbrijzeld tussen een aanleggende veerboot en de kade. Hij overleed 3 weken later. Zijn zoon Washington Roebling volgde hem op, maar raakte in 1872 gedeeltelijk verlamd ten gevolge van caissonziekte. Zijn vrouw maakte vervolgens op zijn aanwijzigingen het werk af. Toen de brug éénmaal af was, vormde ze de verbinding tussen Manhattan en Brooklyn. Elk jaar op 4 juli is er een groot vuurwerk. Wij waren nog aan het twijfelen of we op Oudejaarsavond vanop deze brug het vuurwerk wilden bekijken. De kids hadden niet veel zin omdat ze moe waren en het was buiten aan het regenen.

We waren gehaast om binnen te zijn want die snijdende wind op de brug deed ons geen deugd. We namen voor de 3de maal een kijkje in Körperwelten, een tentoonstelling over lijken van Gunther von Hagens. Het was een kleine tentoonstelling met enkel 25 echte menselijke plastinaten ipv 200 in Anderlecht (ons 1ste bezoek dateerde van 2001, tweede van 2008) Daarna was het richting Wallstreet en trokken we foto's van de Wallstreet Bull in Bowling Green Park: een 3 200 kg bronzen sculptuur van Arturo di Monica. Deze toerist attractie symboliseert het agressief financieel optimisme en welvaart. De stier staat in aanvalspositie, leunend op zijn achterpoten en zijn kop naar beneden. (zie gewaagde foto!) In de namiddag deden we een 2u durende begeleide wandeltoer: Heroes of the WTC. We kregen uitleg over aanslag van 9/11 en de gevolgen voor de Newyorkers, m.a.w. hun leven na de aanslag. We bezochten St Paul's Chapel waar de brandweerlui de gewonden binnenbrachten en verzorgden gedurende 8 maanden. De gids wist te vertellen dat er 7 nieuwe torens in aanmaak zijn en dat het project nog tot 2015 zou duren. Er komt een park en een herdenkingsmuseum ter ere van de slachtoffers.

NYC Maandag 28 december 2009 : eten als een Newyorker

7 jaar geleden stond het bezoek aan het Empire State Building op onze to do-lijst. Jammer genoeg was het er niet van gekomen. Deze keer was het dus een must do. We gingen het gebouw binnen rond 10u en verlieten het pas om 13u30! Voorzie dus genoeg tijd als dit bezoek op de agenda staat. Mensen die buiten al moeten aanschuiven, beseffen niet dat ze in het gebouw als muizen in de val zitten. Op weg naar boven hebben we de New York Skyride gedaan, een soort attraktie waar je de stad doorkruist in een fictief voertuig. We vonden dit het wachten niet waard! Daarna zijn we na veel omwegen toch boven geraakt en genoten van het zicht op de stad. Foto's zijn altijd de moeite waard op zo'n hoogte en Serge had een schitterend idee voor een originele foto, hierbijgevoegd links. Voorbijgangers aapten ons zonder aarzeling na en gelijk hadden ze!

Het bekende station Grand Central Terminal is een bezoekje waard. Misschien ben je dat gebouw in één of andere film tegengekomen en herken je het direct. Als je daar dan effectief aan het rondlopen bent, voel je je de koning te rijk. Een bezoek aan de bibliotheek mag er ook niet aan ontbreken. Daarvoor moet je wel wat stappen richting Bryant Park. Er heerste daar een toffe sfeer: o.a. door de aanwezigheid van kraampjes en een mooie ijspiste temidden talrijke kerstbomen. Ik zou daar gerust uren kunnen vertoeven, eerst een beetje schaatsen en daarna een lekkere warme chocomelk verorberen op een terrasje, hm, heaven on earth!

In de late namiddag stond er een begeleide culinaire toer Food on Foot op het programma dat doorging van 3:45 PM tem 7:30 PM. De gids Corey wist interessante zaken over de geschiedenis van de stad te vertellen. Hij deelde ons mee dat hij nog nooit een groep van 30 man onder zijn arm genomen had. Hij was één van de weinigen die het aandurfde om met zo'n talrijke groep de metro te nemen, wat toch riskant is in NYC. Je kan het je maar voorstellen als je daar al rondgelopen hebt. Trust me! Hij liet ons de typische restaurantjes verkennen in de buurt van Hells' Kitchen die toeristen gewoon voorbijlopen omdat ze niets afweten over de kwaliteit van het eten en het niet echt een toeristisch wijk betreft in de eerste plaats. In totaal stopten we bij 7 verschillende restaurantjes waaronder sommigen te klein waren om iedereen binnen te krijgen. Gelukkig vielen de buitentemperaturen nog mee, want op straat met je handen eten als het aan het vriezen is, is niet echt mijn stijl. Hij raadde ons aan bij elke stop enkel kleine porties te eten. We volgden wijselijk zijn raad op want na een paar stops zaten enkele magen inderdaad al meer dan vol. Het smaakte ons enorm en de groep viel zeer goed mee. We maakten kennis met heel veel verschillende nationaliteiten en het voelde precies aan zoals in Midland.

R.I.P. Harry

Normaal zou hier een artikel moeten staan over onze 2de reisdag, maar het afscheid van onze 10-jarige cavia Harry nam een groot deel van de dag in mijn beslag. Hij had reeds een paar weken last van constipatie, een ouderdomsverschijnsel. Jammer genoeg was dit 2 dagen geleden enorm verslechterd. Hij dronk bijna niets meer en bewoog amper. Reden tot paniek gisteren, we hielden hem nauwlettend in de gaten en probeerden hem te helpen. Helaas, deze morgen zag hij er heel slecht uit en bewoog niet meer. Hij ademde nog normaal. Het was duidelijk dat zijn laatste uren geslagen waren. Deze namiddag is hij dan gestorven. Ik ben erbij gebleven tot hij zijn laatste adem uitblies. Hij zit momenteel in onze diepvriezer. We kunnen hem nu niet begraven omdat de ondergrond bevroren is. Als we hem begraven, kiezen we een plekje in onze toekomstige tuin. Een andere mogelijkheid is hem te laten opzetten via het proces freeze drying. Ik heb al veel inlichtingen genomen en vind dat wel interessant. We zouden hem dan voor eeuwig bij ons hebben. We zijn heel dankbaar voor zijn hoge leeftijd (maximum termijn voor die beestjes is 10 jaar) en ook vooral dat we thuis waren om afscheid te nemen. De kids zijn er ook een beetje ondersteboven van, vooral Rainier, een echte dierenvriend. We zullen hem missen!

Morgen zal ik proberen mijn zinnen op het schrijven te zetten... Hopelijk lukt het mij!

Nieuwjaar vieren in NYC: een ervaring rijker!

Beste lezer
Mijn allerbeste wensen voor 2010! Moge een goede gezondheid, veel liefde en leute je gegund zijn het komende jaar!

Precies 7 jaar geleden gingen wij zonder de kids ook al een weekje NYC verkennen en dat was reuze meegevallen. We wisten dus wat ons te wachten stond: een weekje drukte van de bovenste plank. Deze stad telt immers meer dan 9 miljoen inwoners met een totale oppervlakte van 780 km2. De staat waar de stad in ligt, heet ook New York.
New York City bestaat uit 5 gemeenten: Manhattan (het stadsdeel waar de meeste bezienswaardigheden zijn en waar ons hotel lag); de Bronx, Queens; Brooklyn en Staten Island.

Hier volgt het reisverslag van zondag 27 december 2009
Eerst en vooral nog een goede tip van een globetrotter: Denk goed na op welke manier je valiezen inpakt, stel jezelf deze vraag: kan ik verder indien ik deze valies pas later terugkrijg? Reden? Vergeef me mijn woordgebruik: een stomme idioot slaagde erin één van onze twee trolley's op een verkeerde vlucht te zetten tss Detroit en JFK. Gevolg? Valies pas 2 dagen later terug! Het is natuurlijk altijd de verkeerde valies die verloren geraakt hé, wat had je anders gedacht? Het toeval wou dat ik alles enorm gesorteerd had: valies kledij kids, valies kledij ouders, valies toiletgerief en valies extra schoenen, makkelijk toch? Was deze laatste verloren geraakt, geen haan die ernaar zou gekraaid hebben, allé toch niet zo luid, maar 2 dagen moeten vullen zonder je toiletgerief is niet erg leuk! Vooral omdat Serge zijn extra contactlenzen en toebehoren erin zaten en Gauthier's retentiebeugel die hij 's nachts moet insteken. Drama dus en schuldgevoel van mijnentwege... Lang verhaal kort: na enkele boze telefoontjes naar Delta Airlines (hebben Northwest overgenomen) vernamen we dat ze onze valies niet op zondagnacht hadden opgepikt, maar pas maandagnacht. Ze stond de dinsdagnamiddag in onze hotelkamer toen we terugkwamen. Dat was even zuchten van blijdschap...
We logeerden in de Embassy Suites Hotel en dat is een echte aanrader voor families met kinderen. Wij sliepen in een kingsize bed en de jongens hadden een uittrekbaar bed en in beide kamers een televisie. Handig! Op 5' wandelen van het hotel lag de Whole Foods Market, een ideale grote keten waar je heel lekker eten vindt. Na een goedverteerde lunch oefenden we het in- en uitgaan van de metro. Je moet er je ticketje met een zekere snelheid doorjagen anders is het gene 'GO'! We werden er gauw bedreven in! Leuke ervaring voor de grote EN kleine kids!
Onze zondagnamiddag werd gevuld met een blitsbezoek aan het superdrukke Times Square. Je kan er letterlijk over de hoofden lopen. We wilden onze New York passen zo vlug mogelijk gebruiken en haalden die op in Planet Hollywood. Daar in de buurt gingen we het Hard Rock Café binnen om onze collectibles op te halen: 2 pins en een flessenopener. In de buurt gingen we een kijkje nemen in de Da Vinci's Workshop. We bekeken eerst een video over zijn leven en genoten van de tentoonstelling. We waren goed op dreef gekomen en gingen verder flaneren op de Rockefeller Plaza. We zagen in de verte de ijspiste en bewonderden de enorme kerstboom. Om de avond in schoonheid af te sluiten, gingen we een kijkje nemen in Top of The Rock waar je een mooi zicht op de stad hebt. De 1ste namiddag was goed gevuld, we hadden toen nog frisse benen, maar voor hoelang nog? Meer hierover morgen met het reisverslag van de 2de dag.