Biosphère en Cirque du Soleil

Biosphère, een museum gericht op milieubewust leven, de relatie mens-milieu, op het eiland Sainte-Hélène (Parc Jean-Drapeau) is best de moeite om te bezoeken. We namen de tijd om het solarhuis te bekijken daar vlakbij. In 2007 werd het huis door studenten gebouwd en het was onderdeel van een experiment. Ze hadden de opdracht om zich gedurende 10 dagen te behelpen dmv van zonneenergie.

's Avonds was de akrobatenshow "Totem" van Cirque du Soleil echt de moeite waard! Het duurde zo'n 2u met een intermezzo van 30'. Onze tieners hadden er ook van genoten.

La ville souterraine

Het marktbezoek in Jean-Talon was echt de moeite waard. Je kan daar proeven van vers fruit dat reeds voorgesneden in mandjes ligt. We konden niet weerstaan aan de lekkere pruimen en kochten er maar voor langs de weg. Daarna gingen we naar een godshuis uit 1924: L'Oratoire Saint-Joseph du Mont-Royal met de reusachtige koperen koepel. Deze behoort tot de grootste en belangrijkste bedevaartskerken ter wereld en is een van de topattracties van Montréal. Het trekt zo'n anderhalf miljoen toeristen per jaar. Broeder André is in oktober 2010 heilig verklaard. Hij stierf in 1937 op 91-jarige leeftijd en ontving massa's bedevaarders die op een merkwaardige manier genazen. We stapten verder naar de Mont-Royal, de opvallende heuvel in het noordwesten van het stadscentrum, die al in 1535 door Jacques Cartier beklommen werd. Vanaf het prachtige uitzichtplatform aan de Belvédère du Chalet heb je een schitterend uitzicht op de stad. Het Parc du Mont-Royal werd ontworpen door de landschapsarchitect Frederick Law Olmsted die ook met het Central Park in New York een stukje natuur in de grootstadjungle bracht. We namen ook een kijkje bij La Croix. We daalden af naar downtown en namen enkele foto's van la Cathédrale Marie-Reine-du-Monde dat zich liet inspireren door de Sint-Pietersbasiliek in Rome.

We sloten de dag af met een bezoek aan het ondergronds complex van winkels, kantoren, metrogangen, treinstations, hotels en appartementen dat het mogelijk maakt dat het leven in de metropool niet stilvalt tijdens de uiterst barre Canadese winters. De tegen weer en wind beschermde winkelgalerijen van de ondergrondse Ville souterraine zijn 30 km lang en liggen tussen 60 gebouwencomplexen. In de zomer brengen de inwoners van Montréal hun tijd liever door in de zonnige steegjes, maar bij de stevige vriestemperaturen van de gure winter geven ze de voorkeur aan ontspannen winkelen in de geklimatiseerde onderwereld. We genoten van lekkere pannenkoeken met banaan, aarbeien, ijscrème en vooral niet te vergeten de chocolade van Nutella... 's Avonds zijn we naar een Belgisch frietkot "Frite alors" geweest om de dag te eindigen in stijl! Als je een poutine bestelt, dan krijg je de uitleg als je op het woord klikt!

De ontbijtkoeken hebben ons gesmaakt!

Montréal dankt haar naam aan de Mont Royal, de 'berg' van 228 meter hoog. De bevolking bestaat uit 70% uit Franstaligen, 15% uit Engelstaligen en voor 15% uit immigranten en is de enige multiculturele stad in de provincie Québec. Hoewel de zee 1600 km verderop ligt, is Montréal toch altijd een belangrijke basis aan de St. Laurensrivier geweest. Met de uitbouw van de St. Laurenszeeweg werd de haven ook in de richting van de Grote Meren toegankelijk voor grote zeeschepen.

Vandaag hebben we heel wat gezien van de stad. Deze morgen zijn we een kijkje gaan nemen in het noorden van de binnenstad waar de 190m hoge Tour olympique de letterlijke bekroning van het Parc olympique vormt. Met indrukwekkende kabels fixeert de toren stijlvol het dak van het olympisch stadion waar 70 000 toeschouwers in kunnen. We hadden graag het insectuarium bezocht maar dit was gesloten door restauratiewerken tem 9 juli. Jammer! We hebben dan eerst de Biodome bezocht, een natuurwetenschappelijk museum, een 'binnenzoo' die de relatie tussen mens en flora en fauna in vier verschillende ecosystemen illustreert. Daarna hebben we genoten van een begeleid bezoek van het Olympisch station. De wereldtentoonstelling EXPO '67 en de Olympische zomerspelen van 1976 trokken de aandacht van de hele wereld. Met de kabellift waren we in een razendsnel tempo boven en konden we mooie foto's nemen van de stad.

We kochten metro/buskaarten voor 3 opeenvolgende dagen en besloten om het oude stadsgedeelte te verkennen. Halverwege de 20ste eeuw bevond de oude stad zich nog in een meelijwekkende staat. Alleen ingrijpende en dure restauratiewerken konden de historische kern van de slopershamer redden en voor de toekomst bewaren. We namen een pauze om een lekkere sandwich te verorberen in een van de talrijke bistro/restaurantjes in de buurt van het stadshuis.

Daarna bezochten we de Chapelle Notre-Dame-de-Bonsecours die een bewogen verleden achter de rug heeft. De oorspronkelijke houten kerk uit 1657 brandde meermaals af en ook haar stenen opvolgster onderging in 1771 hetzelfde lot. De laatste keer dat brand grote schade veroorzaakte, was aan het einde van de 19de eeuw. In de matrozenkerk baden zeelui voor een behouden vaart. Ze schonken scheepsmodellen die ook vandaag nog aan het plafond hangen.

We slenterden langs de oeverpromenade en genoten van de ontspannen sfeer van zonovergoten terrasjes langs de Place Jacques-Cartier, Marché Bonsecours en gingen verder richting Basilique Notre-Dame. Dat neogotische meesterwerk uit 1829 is een van de mooiste en grootste Frans-Canadese kerken. Ze biedt plaats aan 3500 mensen. Vlak achter de historisch oude stad bakenen schreeuwerige neonverlichting en exotische schrifttekens het kleine Quartier Chinois af. We waren tevreden over onze 2de dag. We gingen terug via de metro/bus en genoten 's avonds van een uitgebreid buffet in Casa Corfu, een restaurantje op een paar minuten van onze B&B.

Montréal: De Frans-Canadese wereldhoofdstad

Provincie Québec: Een stukje Frankrijk in Noord-Amerika

Aan de oostkust van Canada handhaven de inwoners nog altijd de Frans-Canadese levenswijze en streven voortdurend naar onafhankelijkheid. "Je me souviens" (ik herinner me) is het motto van de provincie (staat op elke nummerplaat in Québec) en het beschrijft hoe de grote meerderheid van de bewoners nog aan hun Franse afkomst denkt. Dat streven naar een onafhankelijke cultuur was vooral duidelijk in de jaren 1960, toen Québec in de "révolution tranquille" (stille revolutie) een radicale politieke, economische en sociale klimaatsverandering doormaakte. Grote opdrachten werden bijna uitsluitend toevertrouwd aan Frans-Canadese ondernemingen, waardoor veel Engels-Canadese firma's naar het naburige Ontario verhuisden. Zo kreeg het staatsbedrijf en energiereus Hydro Québec de opdracht de natuurlijke bronnen geschikt te maken voor exploitatie. De discriminatie van Franstaligen wat loon en toelating tot de hogere opleidingsinstituten betreft, werd afgeschaft en het Frans werd uitgeroepen tot de officiele en alledaagse taal. Op dezelfde manier waarop Astérix en Obelix hun Gallisch dorp ooit verdedigden tegen de Romeinse wereldmacht, verzetten zich nu meer dan 7,5 miljoen inwoners van Québec tegen de meer dan 300 miljoen Engelse buren uit de andere Canadese provincies en de oppermachtige Verenigde Staten.

Als u de geschiedenis van deze regio grondig doorneemt is het een eer om zoveel traditie op gebied van taal en cultuur aan de levende lijve te ervaren. Het zijn zalige momenten voor mezelf om een mondje Frans te kunnen praten met de lokale bevolking en de Europese invloed op te snuiven..

Montréal ligt op een 9,5 u rijden van Midland. Aan de Canadese grens in Sarnia geen enkel probleem gehad zoals verwacht. Om het land buiten te rijden heeft men zelfs geen visum nodig. Tijdens de vlotte autorit ben ik beginnen lezen over alle bezienswaardigheden in deze 2 steden en heb ik de Canadese provincies even op' mijn kaart' gezet. Best interessant! Net 1u vooraleer we Montréal binnenreden, zijn we een toeristisch centrum binnengewandeld waar ik toch heel veel nuttige info gekregen heb. We besloten om onze honger te stillen in Schwartz's, waar ze heel lekkere sandwiches hebben met la viande fumée. Daarna zijn we naar onze 1ste stop gereden, een hele leuke B&B op een paar km van downtown. 's Avonds hebben we nog wat rondgewandeld en de omgeving een beetje verkend en ook wat inkopen gedaan. We kijken ernaar uit om terug lekker brood te kunnen eten morgen. Maar nu zijn we pompaf, piepedood...

Wordt vervolgd...

Gelukkig en gezond 2011!

Dat het nieuwe jaar veel geluk, vreugde en liefde mag brengen aan al onze familieleden en vrienden!
Lezen is een vorm van therapie, schrijven is er ook één...
Tja, voor de ene lezer zijn die pioenen van mijn vorig artikel (datum durf ik niet eens meer te bekijken omdat het al schandalig lang geleden is!) al lang uitgebloeid en voor de andere lezer zou ik zelfs een boek mogen schrijven...en ik heb nog 1 weekje kerstvakantie: redenen genoeg om eens iets neer te typen zou ik zeggen. En daarbij blijven trouwe aanhangers deze blog lezen dus heb ik besloten om maar te blijven schrijven...
Dank u voor alle leuke reacties die ik in 2010 mocht lezen, het was hartverwarmend op zijn minst!
Laten we beginnen met het nieuwtje van de dag: 3 januari 2011. Onze oudste zoon is net 16 geworden en is vanmorgen alleen met de auto naar school (Dow High) vertrokken.
Apetrots zijn we op hem, omdat hij op jeugdige leeftijd toch die verantwoordelijkheid aandurft. Maar dit is Midland, waar de meerderheid de verkeersregels respekteert en waar het verkeer niet zo druk is als in een grote stad. Gauthier heeft me vanmorgen laten weten dat hij goed gearriveerd was. De eerste keer is altijd iets speciaals zowel voor de puber als voor de ouders.
Ondertussen zie ik Gauthier veilig de oprit oprijden. Geslaagde 1ste dag! Mijn hart slaat een zuchtje, ik heb dan ook maar een heel klein hartje wat dat betreft. Hij vond het een leuke ervaring!
Mijn goede voornemens dit jaar zijn veelvuldig: topprioriteit na mijn 3 mannen natuurlijk is mijn full time job in Delta College en Saginaw Valley State University. Het zal keihard werken worden om de wintersessie (15 lesweken) 2011 tot een goed einde te brengen. De voorbije 2 weken ben ik reeds begonnen met de lesvoorbereidingen en syllabussen te typen. Dat is een soort getypte lesagenda met lesonderwerpen, taken & toetsen en mijn eigen werkregels. Een hele klus dus als je 5 à 6u rekent per syllabus en ik heb er 4 verschillende. Mijn part time job wordt nu een full time en dat op zich is ook al een uitdaging! Werk aan de winkel! Maar eind april kan ik genieten van 4 maanden congé, dus genoegd geklaagd...
Wat wil ik bereiken in 2011?
Mijn doel is studenten te motiveren om Frans verder te studeren. Dit op zich is geen doetje. Uit de ervaringen van de herfst sessie heb ik ondervonden dat er velen de Franse taal enkel kiezen omdat ze financiële hulp krijgen of omdat ze ten minste 1semester een vreemde taal MOETEN kiezen in hun opleiding. Ze hebben de keuze tussen Frans, Spaans, Duits, Japans (S.V.S.U) Nu dat is niet de beste motivatie natuurlijk want na 1 semester geven ze er gewoon de brui aan, missie "taalervaring" volbracht. Ze kiezen in de 2de semester voor beroepsgebonden studievakken die voor hen prioritair zijn, wat natuurlijk ook wel te verstaan is. En Frans is een uitdaging voor Amerikanen omwille van de grammatica (veel uitzonderingen) en de uitspraak.
Toch moet ik vermelden dat het contact super meegevallen is en de evaluatieformulieren over het algemeen vrij positief waren. Hiermee bedoel ik de feedback van de studenten aan de profs. Dit was voor mij een hele nieuwe ervaring. Amerikanen zijn veel mondiger dan Belgen en houden geen blad voor de mond.
Daarnaast wil ik in mijn vrije tijd zoveel mogelijk gaan sporten, liefst met mijn man. Hij motiveert me telkens ik een dipje heb en momenteel heb ik er veel. Kwestie van de winterblues aan te pakken, veel te bewegen in mijn "favoriete" maand januari.
Vandaag goed begonnen: 5,5 km gelopen op de loopband en wat gefietst. Gevolg? 500 calorieën moesten eraan geloven. Deze week ga ik elke dag sporten om er zo vlug mogelijk 4kg af te krijgen.
Ik wens jullie allen veel succes met het verwezelijken van jullie doel!

Bedenking van het jaar!

Deze mooie rode pioen is getrokken in onze tuin.
Gisteren viel mijn oog op DE spreuk van het jaar, naar mijn gevoel!
Ik had het gelezen in een mail gestuurd naar alle ouders van kids die op Jefferson Middle School school lopen. Mijn jongste zoon zit daar momenteel nog in het 1ste middelbaar of hier 7th grade genoemd. Tijd om te bezinnen weliswaar...
“The longer I live, the more I realize the impact of attitude on life. Attitude, to me, is more important than facts. It is more important than the past, the education, the money, than circumstances, than failure, than successes, than what other people think or say or do. It is more important than appearance, giftedness or skill. The remarkable thing is we have a choice everyday regarding the attitude we will embrace for that day. We cannot change our past… The only thing we can do is play on the one string we have, and that is our attitude. I am convinced that life is 10% what happens to me and 90% of how I react to it. And so it is with you…we are in charge of our Attitudes.”
Charles R. Swindoll
Zo kan ik deze wijze spreuk direct toepassen op mijn leven gezien door de ogen van een jonge veertiger: Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik die wijze raad aan mijn studenten op Delta College en SVSU (twintigers) doorgeef: In het leven heb je de keuze om juiste of onjuiste beslissingen te nemen, denk goed na vooraleer je die neemt want je toekomst kan ervan afhangen. Als volwassenene neem je een bepaalde houding aan die kan variëren van een zeer passieve naar een neutrale of een zeer actieve tot duidelijke passionele houding. Je kan beslissen om je passie te volgen en van je hobby je beroep te maken. Naar mijn mening zijn dit de gelukkigste mensen op aard. Het is niet altijd gemakkelijk om de juiste beslissing te nemen, de toekomst kan zo onduidelijk zijn, bangelijk onzeker... Tegenwoordig is het moeilijker om juiste beslissingen te nemen door de steeds sneller veranderende maatschappij. Jongeren hebben nu TEVEEL KEUZES en lijden onder de OVERINFORMATIE vind ik persoonlijk. Daarom vind ik het super belangrijk dat ouderen een duidelijker boodschap aan de jongere generatie geven. Hoe men tegenover het leven staat, m.a.w. welke houding men in een bepaalde situatie aanneemt en wat men dan uiteindelijk beslist, heeft niet enkel gevolgen voor zichzelf maar ook voor de directe omgeving.

Op een mooie oktoberdag...

Deze morgen net iets voor ten achten, keek ik door mijn badkamerraam en zag... een hert en 10 kalkoenen lopen... Het was het begin van een mooie dag! Geluk zit in kleine dingen en ik ben een gelukkig mens... Serge had nog meer geluk deze morgen: hij zag 5 herten en 11 kalkoenen lopen... (neeje, niets gedronken hoor!) Geheelonthouder in hart en nieren, haha!!!

De maand september is aan ons voorbijgevlogen en ik heb nauwelijks/niet dus de tijd gehad/genomen om te bloggen of van iets te genieten op mijn gemakske zoals dat vroeger wel het geval was. Grotendeels is dit te wijten aan de vele sportieve activiteiten. Natuurlijk speelt voetbal zoals altijd de hoofdrol maar sinds 30 augustus ben ik ook terug beginnen lesgeven.

Het was een mooie break de 5 voorbije jaren, maar ik had echt genoeg van privélessen te geven en miste de groepssfeer en het contact met studenten enorm. Ondertussen heb ik dit hier in de States op een heel aangename manier mogen proeven. Ik geef momenteel lessen Frans in Delta College en SVSU (Saginaw Valley State University), ttz 8u/week. Mijn studenten zijn heel enthousiast en gemotiveerd! Het zijn vooral beginners, maar toch zijn er al velen die in het middelbaar wat Frans als keuzevak genomen hadden, we noemen deze studenten valse beginners of faux débutants... Deze winter ga ik in totaal 3 klassen hebben wat gelijk staat aan 12u les/week en hopelijk kan ik dat uitbreiden naar 4 klassen (full time) volgend academiejaar.

Verder stellen onze 2 tieners dat supergoed op school. Het is niet altijd gemakkelijk dit te combineren met voetbal maar we passen hier een mouw aan. Het herfstseizoen is altijd even wennen aan het vlugge ritme, het vallen van de bladeren, het opruimen van de talrijke bloempotten in de tuin, het planten van honderden bloembollen zoals tulpen, krokussen, irissen en paaslelies en het nog even nagenieten van de laatste zonnestralen...

En ja, voor ik het zou vergeten: we hebben een nieuwe auto sinds 10 augustus. Het is een Town & Country van het merk Chrysler.

Het was een toffe verrassing voor Jen & Rob toen ik hen kwam ophalen in Detroit. We hadden goed kunnen zwijgen... Ge leert dat met ouder worden hé!