Nog 1 weekje Scarborough! 5 jaar voorbijgevlogen...

Vanaf volgende week vrijdag gaan we een ander blad beschrijven: één van eigenaar ipv huurder. Voor we in mei 2005 vernamen dat we naar de States gingen verhuizen, hadden we al enige tijd een architect onder de arm genomen. Hij had reeds verbouwingsplannen voor ons gemaakt. Dat was geld in het water natuurlijk, maar we waren content dat we capabel waren om onze dromen waar te maken. Nu 5 jaar later, een loghome rijker, een grote vriendenkring rijker, zijn we dolenthousiast om aan een nieuw avontuur te beginnen. De kamers in de kelder zijn ondertussen omgetoverd tot een deftige logeerkamer en living. Onder leiding van de eigenaar heeft mijn dappere man geleerd hoe je in een open ruimte muren en een deur steekt en hoe je vloeren legt. De vloer in de logeerkamer hebben ze met z'n twee in 6u gelegd en Serge heeft het voor mekaar gekregen om in 2 dagen gans alleen de vloer van de living te leggen. Ik ben heel trots op hem en hij ook op zichzelf ('t is een man hé!) Ik heb niet alleen muren geschilderd, maar ook een deur en een kast. Wij zijn terecht heel fier op al ons werk! Alles wat je zelf doet, doe je meestal beter!
Deze avond heeft Serge voor de eerste keer al het gras gemaaid. Zie bijhorende foto. Verdere commentaar over hoe leuk hij dit vond is overbodig, denk ik. Door al dat verhuisgedoe kunnen we niet anders dan de voetbal van onze kids tijdelijk te verwaarlozen. Onze jongste zoon is zonet vertrokken richting Bowling Green, staat Ohio, op zo'n 3u rijden van Midland. Hij heeft daar een voetbaltornooi het ganse weekend en komt afhankelijk van de resultaten pas op zondagavond thuis. De oudste heeft nu een voetbalwedstrijd in Holt, op 2u rijden. Zo gaat het elk weekend tegenwoordig. De voetbalmatchen volgen mekaar in razendsnel tempo op en wij kunnen niet gaan supporteren.

De eigenaars van ons huurhuis hebben besloten om het huis nog een paar maanden door te verhuren aan een gezin dat op Paaszondag rond 6u 30 's morgens hun huis door een brand verloren is. Het betrof de familie Glackin met 3 kinderen en een hond. Gelukkig was iedereen ongedeerd, maar wat een trauma hebben die mensen niet te verwerken? Iedereen probeert een handje te helpen en ipv mijn speelgoed aan Goodwill te doneren laat ik het allemaal voor hen staan. Het geeft een goed gevoel om mensen in nood te kunnen helpen. Ook hebben we geluk dat we veel oude kasten gewoon kunnen laten staan zodanig dat die mensen niet teveel hoeven te kopen. Daarbij verkoop ik ook nog enkele oude meubelen zodanig dat we zaken kunnen aankopen die echt bij onze loghome passen. Na deze overgangsperiode wordt het Scarborough huis uiteindelijk dan toch verkocht. Gelukkig hebben we nog niet echt te maken gehad met showings waar je mensen het huis laat zien want dit is echt heel tijdrovend. Wel hebben we de voorbije maanden heel wat moeten verdragen op gebied van restauratiewerken. Zo hebben ze in de keuken, hall en inkom het grijze tapijt vervangen door vloer in bamboe. Ook hebben ze in alle badkamers de lampen vernieuwd en deze week is het venster boven onze voordeur ook vervangen. Het betrof een raam van 150 kg, het precisiewerk van 4 mannen was echt nodig. Ik vond het interessant om te toe te kijken want ik was geïntrigeerd door het soort werk.