02 februari, 2015

Winterwonderland... One cannot deny its beauty!

Vandaag geen school op alle niveau's! SNOWDAY!!!

We blijven gezellig thuis en krijgen wat extra tijd om voor te bereiden.
Het is hier al een milde winter geweest in vergelijking met voorbije winters. We gleden stiekem van januari naar februari en nu is het uitkijken naar dagen met meer en meer zonlicht en minder koude temperaturen. Voor de volgende week voorspellen ze toch nog vriestemperaturen van tussen -3 tem -11 graden C. Voor het moment is het -15 graden C.
There is always the sun...!
Hieronder enkele foto's waarbij de zon van de partij is en de winterse taferelen doet omtoveren in een adembenemend landschap.










08 januari, 2015

Happy times on Sanibel Island, FL


Welcome back everyone, a happy and healthy 2015!

Deze keer geen 20u rijden naar onze bestemming maar een kleine 3u vliegen. Van een 'kleine' verbetering gesproken.

Onze oudsten, die net 20 geworden is, zal zijn verjaardag niet vlug vergeten, denk ik. We zijn namelijk gaan jetskiën die dag voor anderhalf uur. De titel van de uitstap heette "Dolphin Tour" maar de meeste dolfijnen waren zelf op uitstap die dag vrees ik! Maar alle gekheid op een stokje, het was een prachtige en ongelooflijke ervaring, dus zeker voor herhaling vatbaar. Gauthier had het erg naar zijn zin en dreef de maximum snelheid op tot 83 miles/hour (133 km/u). Moeke klomp zich goed vast en beleefde de schrik van haar leven, lol!

Zelf een boot huren hadden we ook nog nooit gedaan. We hadden een pontonboot gereserveerd voor de ganse dag en waren van plan om naar Cabbage Key, één van de vele eilanden in de buurt te varen. Maar heel vlug zagen we in dat dit te ver zou zijn, dus zijn we maar vlug van koers veranderd. We vonden het al een hele ervaring om gewoon rond Sanibel en Captiva Eiland te varen. De heenreis was heel gemakkelijk en ontspannend, gewoon de kustlijn van Sanibel volgen maar op de terugweg hadden de mannen toch wel een kaart nodig. Ze waren ook een beetje onder de indruk van de benzinemeter die maar heftig op en neer leek te zwaaien. Gelukkig wist ik hier niets van op het moment zelf, maar achteraf herinnerde ik me wel enkele bezorgde gezichten. En ik maar genieten van het ganse gebeuren...

Omdat we zeker Cabbage Key wilden bezoeken hebben we ook een begeleide boottocht gedaan.
Die tocht was echter de naam "Dolphin Tour" waardig want we hebben schitterende foto's en video's kunnen maken van dit spectaculair gebeuren. We hadden geluk dat talrijke dolfijnen onze boot volgden en opgehitst werden door schreeuwende en fluitende passagiers.

Kayakken stond ook op het programma, maar deze activiteit viel een beetje in het water door de sterke wind en de angst (de mijne, jaja, ik geef het toe). Toen we meer in open zee terecht kwamen, zag ik het echt niet zitten om tot aan het strand te kayakken dat in de verte heel aantrekkelijk naar ons stond te lonken. De omgeving was niet erg 'kayakvriendelijk' als je het zo mag omschrijven. Er waren dan ook geen enkele kayakkers in de buurt. De plaats waar we vertrokken was een soort aanmeerkaai voor boten dus werden we letterlijk in het diepe water gedropt. Om eruit te komen moest je jezelf maar behelpen maar met 3 mannen die je naar boven trekken heb je natuurlijk niet te klagen hé. Gaan kayakken in Tarpon Bay was achteraf gezien een betere keuze geweest.

Los van alle bovenstaande activiteiten hebben we ook enorm van het strand en de aangename constante temperaturen van 25 graden C genoten. We hadden een mooi ingerichte condo op de 3de verdieping gehuurd vlak op het strand. Ons dagprogramma:
Om 7u schelpen rapen op het strand, daarna lekker ontbijten op ons terras. Je zal denken, ne mens moet maar goed zot zijn om tijdens zijn vakantie zo vroeg op te staan, maar als je onze collectie schelpen zou zien... Serge heeft bijna in de krant gestaan met zijn vondst van een heel zeldzame "Junonia" schelp.
Nadien gingen we een paar keren fietsen op het eiland. Op een dag hebben we een leuke fietstocht naar de vuurtoren gedaan. Op andere dagen gingen we gewoon boodschappen doen met de fiets, ook zalig!
In de namiddag gingen we zonnebaden op het strand en lazen we wat boekjes in de strandzetels. De jongens gingen dan pingpongen of zwemmen. Er liggen heel goeie restaurants in de buurt, en om eens deftig te kunnen gaan shoppen hoef je maar 45' te rijden. Om de avonden af te sluiten gingen we gezellig griezelen met serie 1 van "The Following".

Het laatste weekend van onze reis hebben we doorgebracht in Miami op een 2u30' rijden van Sanibel eiland. Op zaterdagnamiddag bezochten we het Art Deco district. We schuimden er Ocean Drive af en het bruisde er van jong leven, het publieke strand was letterlijk overbevolkt en op de promenade waren talrijke mensen aan het rollerbladen of aan het bodysculpten. Er was veel volk en een beetje te druk voor ons maar onze gasten vonden het allemaal wel boeiend om te zien.
De laatste dag van de reis besloten we te fietsen naar Key Biscane. We vertrokken in Downtown Miami, aan Bayside Marketplace en fietsten voor een goed uur vooraleer aan de vuurtoren aan te komen. Een paar jaren geleden, toen de jongens nog klein waren, hadden we deze fietstocht al eens gedaan maar waren we op een andere locatie vertrokken, nl. Miami Beach, South Beach.
We kunnen terugblikken op een heel geslaagde en ontspannende vakantie!































29 november, 2014

New car!

Nieuwe auto voor onzen oudsten die binnenkort 20 wordt! Tja, wij worden oud zeker?
Het is een Chevrolet Malibu LT. We hebben hem overgekocht van iemand die naar Brisbane verhuisde. 
Wat een gemak voor ons nu Gauthier over en weer kan rijden. (Lansing-Midland)



28 november, 2014

La bonne bouffe me manque!

3 jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met de MIWLA. Dit staat voor Michigan World Language Association. Deze organisatie staat voor alle taalleerkrachten van het basis- tot universitair onderwijs.  Dit jaar vierden ze hun 50ste verjaardag en de conferenties gaan altijd door in de hoofdstad van de staat Michigan, nl. in Lansing op anderhalf uur rijden van Midland.  
De eerste keer had ik me ingeschreven om 2 workshops te doen, één in de voor- en één in de namiddag. ($60). Ik vond er één de moeite waard, bij de andere ben ik maar stiekem weggeslopen...
Toendertijd vertrok ik dan ook 's morgens rond een uur of 5 om toch maar op tijd te kunnen beginnen. Het tweede jaar ben ik maar sessies gaan volgen want die zijn gratis. Het zijn meestal leerkrachten van het middelbaar of universitair onderwijs die gedurende 50' over een bepaald onderwerp les geven. Zoals de workshops zitten hier interessante en minder interessante lessen bij.
Soit...
Mijn collega van SVSU vroeg me vorig jaar al of ik niet geïnteresseerd was om ook eens een lesje te presenteren. Ik zag dat helemaal niet zitten, zei haar dat ik veel te nerveus zou zijn en wist ook nog helemaal niet waarover ik zou lesgeven. Tenslotte hield ik helemaal niet van die evaluatieformulieren die ik voor andere lesgevers moest invullen. Ik vond dit zo omslachtig en verloren tijd en wie was ik om een andere leerkracht te evalueren? Maar blijkbaar hoort dit bij deze Amerikaanse cultuur... 
In het voorjaar van 2014 had ik een super leuke klas in SVSU van een 20-tal studenten, heel gemotiveerd en vriendelijk. Tijdens het laatste hoofdstuk hadden we het over voeding. We vergeleken de Europese met de Amerikaanse eetgewoonten. Het viel me op dat vele studenten maar heel weinig wisten over de verschillen in eetcultuur. Daarom besloot ik een PowerPoint presentatie te maken en met deze studenten te werken. Zij waren mijn 'proefkonijnen' en gaven me nuttige feedback. Amerikanen zijn gewoon om anderen te evalueren, ze doen het constant op school en houden echt geen blad voor de mond.
Tijdens de zomer van 2014 herwerkte ik nog een stukje en voegde andere info toe maar veel tijd had ik daar toch niet meer ingestoken. Tegen de maand april was ik al ingeschreven om te gaan presenteren op de conferentie die dan doorging op 23 en 24 oktober.
De stap was gezet...
Niet alleen ging ik presenteren maar ook werken tegelijkertijd! Wat een verschil buiten 3 jaar geleden... Dus om een verhaal kort te maken: titel van mijn presentatie was "La bonne bouffe me manque." Ik gaf deze presentatie op donderdagmorgen van 8 tem 8u50. De reacties van het publiek, allemaal leerkrachten, waren heel positief. Iedereen kreeg een evaluatieformulier waarbij je op 12 vragen moest evalueren en de laatste vraag was: "Do you think this is the best session?"
Op de 90 sessies werd mijn sessie als beste uitgekozen! Ik kon het eerst niet geloven!
Ik had iets gewonnen, amai goed dat ik het niet wist op voorhand! 
Wat heb ik nu gewonnen?
Ik mag nu met mijn presentatie de staat Michigan vertegenwoordigen in Minneapolis, op een jaarlijkse conferentie in Central States en het opnemen tegen andere staten. Mijn reiskosten worden vergoed tot $1000. Het aantal sessies daar bedraagt 190 ipv 90. Dit zal in maart 2015 doorgaan. Ik kijk er al naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe ervaringen op te doen! Ben fier als een gieter, maar ja, il faut le faire hein!
Moraal van het verhaal?
Nooit opgeven in het leven en jezelf zeker nooit verloochenen. Blijven geloven in jezelf en in je capaciteiten! Je gevoel volgen en er geen 100% maar 200% tegen gaan!


18 september, 2014

Projet tournesol réussi!

Na 4 maanden gaan er terug ne lap op geven...
t'Is weer voorbij die mooie zomer... die zomer die begon zowat in mei...
We zijn al een eind in de septembermaand en iedereen is terug aan het werk. We kunnen niet geloven dat we 2 juniors hebben, waarvan 1 op unief en 1 op het lyceum.
Ik heb 3 klassen dit semester waarvan 2 nieuwe cursussen.

Het project zonnebloemen is geslaagd!










17 mei, 2014

Dow Run/Walk: Hop met de beentjes!

Deze morgen was iedereen ten huize Devolder vroeg uit de veren. Om 6u opgestaan en ontbeten om vlug in de sportkleren te springen. De mannen van het huis hebben elk 10 km gelopen. Maar voor de enige vrouw ten huize, la mama volstond 5 km. We vertrokken allemaal op dezelfde plaats vlakbij het "Community Center" in Midland. Dat is op een 10' van bij ons thuis. We parkeerden nabij een lagere school in de buurt en wandelden tot aan de startlijn. Het was toch nog koud deze morgen toen we vertrokken, zo'n 8 graden.

De precieze tijden voor de volgende deelnemers zijn:
  • Rainier: 46" 37'
  • Serge: 46" 44'
  • Gauthier: 55" 25' (knieproblemen)
  • Ann: 34" 57'
 Alvast enkele sfeerbeelden hieronder:





12 mei, 2014

Lang leve de vakantie!

Na een heel strenge winter met heel veel sneeuw en een wit tapijt dat er blijkbaar voor eeuwig zou blijven liggen... springen we dan direct van de lente naar de zomer... 
Het groen heeft het overgenomen van het wit en zo verschijnen ook de paaslelies, tulpen en de talrijke vaste planten.

We hebben net een super mooi weekendje achter de rug met aangename temperaturen van rond de 25 graden. Leuk meegenomen sinds er voor Rainier een Mother Day's tournament in Midland gepland was. Normaal gezien regent het dan het ganse weekend maar nu waren de weergoden ons heel gunstig. Dan maar eens deftig in de tuin beginnen werken en alles opruimen.
Gauthier is ook terug thuis voor de ganse zomer. Hij heeft zijn 2de jaar unief met succes beëindigd en begint zijn stage in Dow Chemical volgende week maandag. En ik ben ook terug voor 4 maanden thuis en kijk er al naar uit om 2 nieuwe cursussen voor de herfst voor te bereiden.
Maar eerst even genieten van de welgekomen rust... en vrijheid!







Spring Break 2019

1/3: The guided tour of one hour of the Pentagon in Washington DC was a little boring. Our group was quite large, and the one and a half m...