Openscholendag op het Lyceum (Gent) op 8 mei

Het belooft een leuke avond te worden voor iedereen die verbonden is aan het Lyceum.

Ter ere van deze gelegenheid hebben Amy Colman en mezelf elk een nieuwsbrief opgesteld.

Amy is mijn student aardrijkskunde geweest van het 1ste tem het 3de middelbaar. We wonen nu beiden al een paar jaar in het buitenland en vonden het tijd om iets van ons te laten horen!

Dit is Amy's nieuwsbrief : check it out!

VLAMINGEN IN HET BUITENLAND GROETEN HET LYCEUM OP DE
OPENSCHOLENDAG EN EXCUSEREN ZICH HIERBIJ VOOR HUN AFWEZIGHEID

Technologie opent veel deuren en brengt mensen dichterbij…
Sommige leerlingen kleven aan je hart! Amy Colman behoort tot die categorie! Amy is een leerling die zich elke leerkracht herinnert! Hoe kan je ooit zo’n spraakzaam iemand met zo’n sterke persoonlijkheid vergeten?
Ik had het genoegen haar leerkracht aardrijkskunde te zijn gedurende 3 jaar. Ik heb een jong meisje van 13 zien evolueren tot een energieke jonge vrouw die nu in Sliema (Malta) woont en waar ik natuurlijk heel trots op ben!
Toen Amy in het 1ste Latijn zat, verongelukte een klasgenoot van haar, een zekere Olivier en Amy schreef een gedichtenbundel die me op dat moment zo sterk aangegrepen had dat het voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat.
Sindsdien heb ik met haar altijd een enorme band gehad die maar groeide met de jaren en toen we in juni 2005 aan mekaar meedeelden dat het buitenland ons toelachte, wist ik dat we elkaar’s levensweg zouden blijven volgen en inderdaad... deze brief bewijst ons verhaal.
Amy is eind maart beginnen bloggen en sindsdien zijn we elkaar’s trouwe volgers. Ik vind het ongelooflijk plezant om het levensverloop van mijn oud-leerlingen te volgen en te merken hoe deze hun eigen weg banen in onze maatschappij.

Even opfrissen…
Lesgeven is en blijft mijn passie! Deze leerkracht hield van haar leerlingen en kon moeilijk de schooldeur achter zich toetrekken!
Deze persoon was enorm gedreven om bij elke leerling het onderste uit de kan te halen. Zelfs hier in Midland, op Dow High (Lyceum waar mijn oudste zoon Gauthier zit) heb ik reeds verschillende presentatie lessen Frans gegeven als gastspreker. Het is voor Amerikaanse leerlingen minder vanzelfsprekend omwille van hun sterk accent om een deftig mondje Frans te spreken, dus heb ik me moeten aanpassen aan het niveau en de mentaliteit. Maar de wilskracht en de appreciatie vindt men overal als men maar relativeert. Het heeft me enige tijd gekost, maar ik heb ondertussen geleerd enkel te absorberen wat ik belangrijk vind en de rest te negeren. Ik ben Ann De Corte en heb eerst 3 jaar fulltime op de Middenschool als leerkracht aardrijkskunde – economie gewerkt en daarna 8 jaar als leerkracht Frans op het Lyceum.
Mijn man die al 15 jaar voor het bedrijf Dow Chemical werkte, kreeg in 2005 een jobaanbieding in het hoofdkwartier Midland, Michigan die het verdere verloop zijn carrière zou bepalen. Op dat moment waren wij mentaal rijp om de grote stap naar het onzekere te zetten. Ondertussen zijn 4 jaar voorbijgevlogen en zijn we volledig ingeburgerd in de Amerikaanse samenleving. In het 1ste jaar hebben wij zoals elke expat (buitenlander) te maken gehad met enkele cultuurschokken maar deze blijkbaar dan toch overleefd!
Onze kinderen zijn wereldburgers geworden en ik hoop dat ze uit deze ervaring levenslessen kunnen trekken door zoals wij ook risico’s durven te nemen en als flexibele volwassenen... altijd positief vooruit blijven kijken...
Zij hebben vooral in het begin ervaren hoe het voelt om als “vreemdeling” behandeld te worden en hebben zich opnieuw moeten bewijzen in een totaal andere maatschappij. Il faut le faire! Maar ze hebben dat alletwee met glans doorstaan en stellen zich als jonge teenagers spontaner open voor andere culturen en gewoonten.

Waar hou ik me vooral mee bezig nu ik meer vrije tijd heb?
Ik heb in totaal 6 sessies (elke sessie duurt 10 weken) keramiek gevolgd en mijn kunstwerken zoals een Chinese krijger en vazen zijn al eens tentoongesteld in het cultuurcentrum van Midland.(zie blog). Vermits ons leven één grote reis is geworden, maak ik fotoalbums op computer. Deze vorm van digitaal scrapbooken is langzaamaan uit de States naar Europa aan het overwaaien. Amerikanen houden van versieringen, hoe meer hoe liever en ook van “pink”.
Er gaat natuurlijk ook een flink deel van mijn vrije tijd naar mijn kids die beiden voetbal spelen en de jongste is ook nog aangesloten bij een loopclub. Voetbalmatchen zijn hier niet bij de deur, regelmatig rijden we zo’n gemiddeld 2u en soms is het tornooi “out of State”, dan zijn we wel 5 of 6u onderweg. Afstand is een relatief begrip geworden als men beseft dat België 5x in de staat Michigan past en 288x in de VS. Naast de bijna dagelijkse sportactiviteiten krijgen beide jongens ook nog Franse les van hun mama en is hun mondeling Nederlands nog van een behoorlijk niveau, daarentegen is hun schrijfvaardigheid enorm achteruit gegaan. We proberen dit natuurlijk zoveel mogelijk op te vangen maar hebben die keuze bewust gemaakt omdat dit niet opweegt tegenover al het andere positieve.

Waar kan je mij vinden?
Mijn emailadres is nog steeds dezelfde gebleven: ann.de.corte@gmail.com
Sinds november 2008 ben ik beginnen bloggen op http://www.devolders.blogspot.com/. Reacties zijn altijd welkom!
Eind april 2009 heb ik na lang twijfelen dan toch de knoop doorgehakt om op Facebook te komen en vind het zalig om op deze manier contact te hebben met mijn familie, vrienden, ex- collega’s en -studenten. Ik geniet daar elke dag van en koester de mooie herinneringen aan mijn Middenschool/Lyceumtijd waar ik toch 11 jaar met hart en ziel gewerkt heb.
Wij willen mensen stimuleren om de stap naar het buitenland te zetten via ons pas opgericht Facebook-groep: Gisteren op het Lyceum. Vandaag in het buitenland.
Wij wensen iedereen een gezellige avond op de Openscholendag en hopen jullie ooit ergens te ontmoeten.