Nog 1 weekje Scarborough! 5 jaar voorbijgevlogen...

Vanaf volgende week vrijdag gaan we een ander blad beschrijven: één van eigenaar ipv huurder. Voor we in mei 2005 vernamen dat we naar de States gingen verhuizen, hadden we al enige tijd een architect onder de arm genomen. Hij had reeds verbouwingsplannen voor ons gemaakt. Dat was geld in het water natuurlijk, maar we waren content dat we capabel waren om onze dromen waar te maken. Nu 5 jaar later, een loghome rijker, een grote vriendenkring rijker, zijn we dolenthousiast om aan een nieuw avontuur te beginnen. De kamers in de kelder zijn ondertussen omgetoverd tot een deftige logeerkamer en living. Onder leiding van de eigenaar heeft mijn dappere man geleerd hoe je in een open ruimte muren en een deur steekt en hoe je vloeren legt. De vloer in de logeerkamer hebben ze met z'n twee in 6u gelegd en Serge heeft het voor mekaar gekregen om in 2 dagen gans alleen de vloer van de living te leggen. Ik ben heel trots op hem en hij ook op zichzelf ('t is een man hé!) Ik heb niet alleen muren geschilderd, maar ook een deur en een kast. Wij zijn terecht heel fier op al ons werk! Alles wat je zelf doet, doe je meestal beter!
Deze avond heeft Serge voor de eerste keer al het gras gemaaid. Zie bijhorende foto. Verdere commentaar over hoe leuk hij dit vond is overbodig, denk ik. Door al dat verhuisgedoe kunnen we niet anders dan de voetbal van onze kids tijdelijk te verwaarlozen. Onze jongste zoon is zonet vertrokken richting Bowling Green, staat Ohio, op zo'n 3u rijden van Midland. Hij heeft daar een voetbaltornooi het ganse weekend en komt afhankelijk van de resultaten pas op zondagavond thuis. De oudste heeft nu een voetbalwedstrijd in Holt, op 2u rijden. Zo gaat het elk weekend tegenwoordig. De voetbalmatchen volgen mekaar in razendsnel tempo op en wij kunnen niet gaan supporteren.

De eigenaars van ons huurhuis hebben besloten om het huis nog een paar maanden door te verhuren aan een gezin dat op Paaszondag rond 6u 30 's morgens hun huis door een brand verloren is. Het betrof de familie Glackin met 3 kinderen en een hond. Gelukkig was iedereen ongedeerd, maar wat een trauma hebben die mensen niet te verwerken? Iedereen probeert een handje te helpen en ipv mijn speelgoed aan Goodwill te doneren laat ik het allemaal voor hen staan. Het geeft een goed gevoel om mensen in nood te kunnen helpen. Ook hebben we geluk dat we veel oude kasten gewoon kunnen laten staan zodanig dat die mensen niet teveel hoeven te kopen. Daarbij verkoop ik ook nog enkele oude meubelen zodanig dat we zaken kunnen aankopen die echt bij onze loghome passen. Na deze overgangsperiode wordt het Scarborough huis uiteindelijk dan toch verkocht. Gelukkig hebben we nog niet echt te maken gehad met showings waar je mensen het huis laat zien want dit is echt heel tijdrovend. Wel hebben we de voorbije maanden heel wat moeten verdragen op gebied van restauratiewerken. Zo hebben ze in de keuken, hall en inkom het grijze tapijt vervangen door vloer in bamboe. Ook hebben ze in alle badkamers de lampen vernieuwd en deze week is het venster boven onze voordeur ook vervangen. Het betrof een raam van 150 kg, het precisiewerk van 4 mannen was echt nodig. Ik vond het interessant om te toe te kijken want ik was geïntrigeerd door het soort werk.

Verhuizen binnen 2 weken

Ten huize Devolder is het super druk geworden. Sinds we terug kwamen van een weekje paasvakantie is alles in een draaimolen beland. De logeerkamer in de kelder is bijna af en nu wordt onze living onder handen genomen. In beide kamers worden nieuwe vloeren gelegd. Serge houdt zich daar vooral mee bezig terwijl ik de muren schilder van de badkamer, waskot, slaapkamer, logeerkamer. Ook heb ik de kelderdeur reeds gestaind, dat gebeurt met een vod ipv een verfborstel en ik doe dat in feite graag. Het doet me denken aan mijn keramieklessen waar ik ook kon experimenteren met glazuren. Ook buiten is er veel werk aan de winkel. Zo heb ik bijna al mijn vaste planten uit de tuin van het huurhuis kunnen verplaatsen naar ons huis. Dank zij het goede weer is dit een nog een aangename, toch lastige karwei! Het is een morele opkikker om met bloemen bezig te zijn en ik trek me daar enorm aan op. Na 5 jaar is het ongelooflijk wat een mens allemaal verzamelt. Bureauruimten opruimen is enorm tijdrovend. Daar houden we ons nu mee zoet, we proberen elke avond een paar uurtjes te werken. Uit ervaring hebben we geleerd dat de verhuismannen alles gelijk vertikaal sorteren en willen doorwerken. Geen tijd over om nog te sorteren eens zij het huis binnenstormen. In 3 dagen moet alles ingepakt zijn en ze hebben 2 dagen nodig om alles uit te pakken. Ben benieuwd hoe het gaat verlopen deze keer.

Ik hou jullie op de hoogte!

Cruisen in de Caraïben

We zijn nu al een weekje terug van onze 1ste cruise ervaring. Hoog tijd dus voor een verslagje.

Onze reis begon in Miami in het weekend van 27-28 maart waar we in een hotelletje logeerden op een paar minuten wandelen van het strand. Het Art Deco district dat we voor de 2de keer bezochtten (na 17 jaar) zag er nog altijd naar ons gevoel hetzelfde uit. We hadden prachtig weer en genoten van zon, zee & strand, een prima uitblazer... Op zaterdag fietsten we naar Key Biscane waar we heel graag een tennismatchke van onze landgenoten Justine en/of Kim wilden meepikken, maar helaas speelden geen van beiden op die dag. Bummer! Fietsen in Miami is wel niet zo ontspannend als in San Francisco!
Met het cruiseschip 'Carnival Valor' kozen we voor de volgende bestemmingen: Grand Cayman, Roatan, Belize en Cozumel. De 1ste en laatste dag waren we 'op zee'. In Roatan en Cozumel kon het schip aan wal geankerd zijn, dwz dat we via een grote pier van het schip konden wandelen. Voor de andere bestemmingen gingen we via boten aan wal. Dit kostte natuurlijk meer tijd dan we oorspronkelijk ingeschat hadden.

Ons plan was om in Grand Cayman aan parasailing te doen, maar het weer was een tegenvaller: teveel wind! Jammer! De 1ste dagen hebben we dan maar genoten van idyllische plekjes aan het strand. In Belize stond snorkelen met roggen op het programma. Rainier had een beetje moeite in het begin, maar na een half uurtje genoot ook hij van de talrijke mooie vissen en het koraalrif.

Op een bepaald moment dook onze gids naar de zeebodem en toonde ons een enorm grote hermiet krab. Wij hebben er zo 3 kleine thuis. Deze beestjes zijn erg verlegen, maar toch hadden deze precies zin om vlug eens hallo te zeggen... Daarna was het enorm genieten van de talrijke grote roggen die met z'n 30 of meer zelfs rond ons zwommen in ondiep water. Je kon ze vastnemen en ermee zwemmen als je de truk meehad. Ze voelden super zacht aan, het zijn heel lieve zeedieren die zich graag laten aaien. In Cozumel hebben we terug gesnorkeld maar nu met schildpadden. Het was een buitengewone ervaring. Zo heb ik een reuzeschildpad vanop de bodem zien naar boven zwemmen om lucht te happen. Door deze ervaring was ik totaal mijn groep uit het oog verloren en bij een andere groep beland. De rest van de Devolder klan heeft meer geluk gehad en 3 à 4 schildpadden kunnen bewonderen. Foto's volgen... hopelijk zitten er enkele mooie bij... het is geen makkie om in het water te trekken.